Náttúrufræðingurinn - 1952, Blaðsíða 35

ÚR DAGliÓK ÍSLENZKA FÁLKANS
29
fi'ceð fr‘ójö/~8
Óslitna linan á aö merkja lojtlciö fdlhans, en punktalinan loftleið fuglanna, sem
hann gerir drás d.
fíiss 1 d uð sýna aðför fdlka, er hann slœr rjúpu tneð vænghnúa. I annarri lotu gríp-
ur hann hana, dður en hún fellur til jarðar. í fjalllendi renna fálkar sér tnjög oft að
rjúpum frá annarri hvorri hlið, og parf pd meiri leikni að liitta pœr.
Riss II sýnir sömu aðför, en par parf fálkinn niður að jörð i annarri lotu til að gripa
rjúpuna.
Riss III sama aðför og II, en par retlar rjúpan að verjast á pann hátt að steypa sér
til jarðar, en fálkinn breytir áeetlun og gripur hana á niðurleiðinni.
Riss IV sýnir endurtekna árds fdlka i lofti á stóra fugla. Á pvi augnabliki, er hann
pýtur fram yfir, pd hefur hann mjög svipaða eða sömu fluglinu og pcir sjálfir.
Riss V aðför fállta að fugli á landi cða vatni. I. sýnir flugleiðina, ef hann slccr, 2. ef
hann grijmr fuglinn.
Riss VI sama aðför. Koma oft með jörð (eftir landslagi). Örin sýnir upphaf að ann-
arri aðför. Krossarnir merkja dvalarstað fuglanna.