Náttúrufræðingurinn - 1955, Blaðsíða 24

86
NÁTTÚRUFRÆÐINGURINN
útbreiðsluleiðum hún hefur farið á milli landa. Aftur á móti getur
undafífilstegund, sem hingað hefur borizt fyrir nokkrum þúsundum
ára, breytzt þannig, að hún verði greinilega frábrugðin formóður
sinni, og verði talin önnur tegund. Ýmislegt er þó enn sameiginlegt
með hinni íslenzku og erlendu tegund, er bendir á ótvíræðan skyld-
leika. Við segjum því óhikað, að tegund þessi sé afkomandi þeirrar er-
lendu. Með þessum og líkum hætti er oft auðveldara að fylgjast með
útbreiðsluleiðum undafíflanna en margra annarra jurta.
En allar þessar rannsóknir eru enn á byrjunarstigi og þyrftu að
vera annað og meira en lijáverkastarf, eins og þær hafa verið hing-
að til. Nákvæmur samanburður grænlenzkra, skandinavískra og
brezkra tegunda við þær íslenzku, er annar veigamesti þáttur rann-
sóknanna, en hinn er fullkomin þekking á útbreiðslu og vaxtarháttum
tegundanna hér á landi. Fyrstu sporin hafa verið stigin í þessum efn-
um. Og er það ósk mín og von, að íslenzka ríkið sýni svo mikinn
skilning og örlyndi gagnvart téðum rannsóknum, að ekki komi til þess,
að jenni í þessi spor.