Náttúrufræðingurinn

Årgang

Náttúrufræðingurinn - 1968, Side 56

Náttúrufræðingurinn - 1968, Side 56
46 NÁTTÚRU FRÆ'Ð INGURINN liðið á milli, og vísast að eins geti verið um Skjaldbreið. Hinsvegar hefur Guðmundur Kjartansson (1966) sýnt fram á, að dyngjan Leggjabrjótur er hlaðin upp í einu gosi. Hraungos eins og Skaftáreldar eru jarðsögulega séð anakrónismi, því þau tilheyra raunverulega liðinni tíð. Þau eru þó ekki stór miðað við stærstu hraungos Tertíertíma. J. H. Mackin (1961) telur eitt basaltlagið í Washingtonríki vera að minnsta kosti 25 000 km2, eða um fjórðung Islands að flatarmáli. Þó þyrfti líklega ekki nema gos á lengd við Surtseyjargos eða Mývatnselda og svipað hraunrennsli og á fyrstu dögum Skaftárelda til þess að mynda slíkt lag. Orka leyst úr læðingi í Skaftáreldum. Um hitaorku (Et) Skaftárelda í heild, reiknaða í erg, má fara nokk- uð nærri samkvæmt eftirfarandi útreikningi. Et = 3 X 101 Ggr X 1150°C X 0-2 kal/gr X J erg = 3 X 1027 erg. Er hér reiknað með, að rúmþyngd hraunsins sé 2.4, hiti 1150°C, eðlisvarmi 0.2 kal/gr. J (joule) er 107 erg og kalóría 4.19 joule. Erfiðara er að fara nærri um þá hreyfiorku, sem fór í að þeyta upp gosmölinni, en Jxið skiptir litlu máli fyrir útreikning á heildar- orku gossins, því hreyfiorkan er svo miklu minni en hitaorkan, líklega minni en þúsundasti hluti hennar. Til samanburðar má geta þess, að orka sú, sem leyst var úr læðingi í þeirri atómsprengju, sem drap íbúa Hiroshima, var 1021erg og er það 3 milljón sinnum minna en hitaorka Skaftárelda, en svona samanburður er raunar nokkuð villandi, því það sem mestu veldur um eyðingarmátt atómsprengju er hversu snöggt orkan leysist úr læðingi. Efnasamsetning hrauns og vikurs úr Skaftáreldum. í eftirfarandi töflu eru tvær heildargreiningar. Er sú fyrri grein- ingá vikri úr kofarústinni við Tungnaá, sem Císli Gestsson kannaði, hin síðari er úr vesturhrauninu, tekin við þjóðveginn niðri á lág- lendi. Þessar efnagreiningar gefa svipaða niðurstöðu, sem vænta mátti, en þó er meira af járninu sem hematít í vikrinum. Hraunið er bergfræðilega séð sú tegund blágrýtis, sem kallast þóleítísk og er
Side 1
Side 2
Side 3
Side 4
Side 5
Side 6
Side 7
Side 8
Side 9
Side 10
Side 11
Side 12
Side 13
Side 14
Side 15
Side 16
Side 17
Side 18
Side 19
Side 20
Side 21
Side 22
Side 23
Side 24
Side 25
Side 26
Side 27
Side 28
Side 29
Side 30
Side 31
Side 32
Side 33
Side 34
Side 35
Side 36
Side 37
Side 38
Side 39
Side 40
Side 41
Side 42
Side 43
Side 44
Side 45
Side 46
Side 47
Side 48
Side 49
Side 50
Side 51
Side 52
Side 53
Side 54
Side 55
Side 56
Side 57
Side 58
Side 59
Side 60
Side 61
Side 62
Side 63
Side 64
Side 65
Side 66
Side 67
Side 68
Side 69
Side 70
Side 71
Side 72
Side 73
Side 74
Side 75
Side 76
Side 77
Side 78
Side 79
Side 80
Side 81
Side 82
Side 83
Side 84
Side 85
Side 86
Side 87
Side 88
Side 89
Side 90
Side 91
Side 92
Side 93
Side 94
Side 95
Side 96
Side 97
Side 98
Side 99
Side 100
Side 101
Side 102
Side 103
Side 104
Side 105
Side 106
Side 107
Side 108
Side 109
Side 110
Side 111
Side 112
Side 113
Side 114
Side 115
Side 116
Side 117
Side 118
Side 119
Side 120
Side 121
Side 122
Side 123
Side 124
Side 125
Side 126
Side 127
Side 128

x

Náttúrufræðingurinn

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Náttúrufræðingurinn
https://timarit.is/publication/337

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.