Náttúrufræðingurinn - 1972, Blaðsíða 68

NÁTTÚRUFRÆÐINGURINN
56
Ólafi Davíðssyni. Loks tekur Poul Larsen þessa fundi upp í rit sitt
um íslenzka sveppi 1932, en sjálfur hefur hann ekki fundið tegund-
ina.
Tveir þessara funda eru varðveittir í Arktisk Herbarium í Grasa-
safni Kaupmannahafnarháskóla, annar úr Þrastarhólsskarði í Eyja-
firði, safnað í 600 m hæð, af Ólafi Davíðssyni, laust fyrir aldamótin,
hinn aðeins merktur ísland 1876, og safnað af Grönlund. Báðir
þessir fundir tilheyra safntegundinni Lycoperdon molle (sjá þá teg-
und).
Mikill ruglingur hefur lengi átt sér stað milli tegundanna L.
pusillum Batsch og L. furfuraceum De Toni (— L. ericetorum Pers.).
I grasasafni Náttúrufræðistofunar Islands í Reykjavík eru tvö ein-
tök, sem Ólafur Davíðsson safnaði á Hofi í Hörgárdal 1899, en E.
Rostrup hefur nafngreint sem L. furfuraceum. Svo virðist sem Ro-
strup liafi skoðað þetta sem samnefni við L. pusillum, því hann get-
ur ekki um L. furfuraceum í skrám sínum um íslenzka sveppi, en
þessir fundir virðast vera með L. pusillum í skrá hans frá 1903. Einn-
ig þessi eintök tilheyra safntegundinni L. molle.
Sjálfur hef ég ekki lundið neitt, sem örugglega mætti telja til
L. pusillum og verð því að telja tilveru hennar vafasama hér.
Geta má þess að tegundin er talin fundin á nokkrum stöðum í
Noregi og á tveimur stöðum á Grænlandi, og ætti samkvæmt því að
geta vaxið hér. Er því ekki ósennilegt að hún eigi eftir að koma í leit-
irnar.
Þýzki sveppafræðingurinn Hanns Kreisel hefur nýlega tekið þenn-
an sveppalióp til endurskoðunar, og greitt úr áðurnefndri nafna-
flækju. Jafnframt hefur liann flutt tegundirnar L. pusillum og L.
ericetorum yfir í ættkvíslina Bovista.
Lycoperdon echinulatum B. et Br. Um þessa tegund var rætt nokk-
uð í sambandi við L. perlatum hér að framan. M. P. Christiansen tel-
ur sig hafa fundið þessa tegund að Laugarvatni syðra, árið 1935, í
birkiskógi. Lýsing hans á tegundinni er á þessa leið (lauslega þýtt):
Aldinið 2—4 sm, dökkrauðbrúnt, gulbrúnt neðantil, öfugegglaga
eða perulaga; útbyrðan ofantil þakin þétturn, löngum, brúnum
broddum, kornótt neðantil. Innbyrðan dálítið brothætt og endingar-
lítil (deciduous). Munninn þröngur, kringlóttur eða tenntur, topp-
stæður. Gleypan hvít, því næst dökkgul, dálítið olífulituð. Gróin
kúlulaga, ljósgul, 3,5—4 p, slétt.
Eins og áður segir er þetta austræn tegund, sem ólíklegt er að komi