Náttúrufræðingurinn

Árgangur

Náttúrufræðingurinn - 1972, Síða 68

Náttúrufræðingurinn - 1972, Síða 68
NÁTTÚRUFRÆÐINGURINN 56 Ólafi Davíðssyni. Loks tekur Poul Larsen þessa fundi upp í rit sitt um íslenzka sveppi 1932, en sjálfur hefur hann ekki fundið tegund- ina. Tveir þessara funda eru varðveittir í Arktisk Herbarium í Grasa- safni Kaupmannahafnarháskóla, annar úr Þrastarhólsskarði í Eyja- firði, safnað í 600 m hæð, af Ólafi Davíðssyni, laust fyrir aldamótin, hinn aðeins merktur ísland 1876, og safnað af Grönlund. Báðir þessir fundir tilheyra safntegundinni Lycoperdon molle (sjá þá teg- und). Mikill ruglingur hefur lengi átt sér stað milli tegundanna L. pusillum Batsch og L. furfuraceum De Toni (— L. ericetorum Pers.). I grasasafni Náttúrufræðistofunar Islands í Reykjavík eru tvö ein- tök, sem Ólafur Davíðsson safnaði á Hofi í Hörgárdal 1899, en E. Rostrup hefur nafngreint sem L. furfuraceum. Svo virðist sem Ro- strup liafi skoðað þetta sem samnefni við L. pusillum, því hann get- ur ekki um L. furfuraceum í skrám sínum um íslenzka sveppi, en þessir fundir virðast vera með L. pusillum í skrá hans frá 1903. Einn- ig þessi eintök tilheyra safntegundinni L. molle. Sjálfur hef ég ekki lundið neitt, sem örugglega mætti telja til L. pusillum og verð því að telja tilveru hennar vafasama hér. Geta má þess að tegundin er talin fundin á nokkrum stöðum í Noregi og á tveimur stöðum á Grænlandi, og ætti samkvæmt því að geta vaxið hér. Er því ekki ósennilegt að hún eigi eftir að koma í leit- irnar. Þýzki sveppafræðingurinn Hanns Kreisel hefur nýlega tekið þenn- an sveppalióp til endurskoðunar, og greitt úr áðurnefndri nafna- flækju. Jafnframt hefur liann flutt tegundirnar L. pusillum og L. ericetorum yfir í ættkvíslina Bovista. Lycoperdon echinulatum B. et Br. Um þessa tegund var rætt nokk- uð í sambandi við L. perlatum hér að framan. M. P. Christiansen tel- ur sig hafa fundið þessa tegund að Laugarvatni syðra, árið 1935, í birkiskógi. Lýsing hans á tegundinni er á þessa leið (lauslega þýtt): Aldinið 2—4 sm, dökkrauðbrúnt, gulbrúnt neðantil, öfugegglaga eða perulaga; útbyrðan ofantil þakin þétturn, löngum, brúnum broddum, kornótt neðantil. Innbyrðan dálítið brothætt og endingar- lítil (deciduous). Munninn þröngur, kringlóttur eða tenntur, topp- stæður. Gleypan hvít, því næst dökkgul, dálítið olífulituð. Gróin kúlulaga, ljósgul, 3,5—4 p, slétt. Eins og áður segir er þetta austræn tegund, sem ólíklegt er að komi
Síða 1
Síða 2
Síða 3
Síða 4
Síða 5
Síða 6
Síða 7
Síða 8
Síða 9
Síða 10
Síða 11
Síða 12
Síða 13
Síða 14
Síða 15
Síða 16
Síða 17
Síða 18
Síða 19
Síða 20
Síða 21
Síða 22
Síða 23
Síða 24
Síða 25
Síða 26
Síða 27
Síða 28
Síða 29
Síða 30
Síða 31
Síða 32
Síða 33
Síða 34
Síða 35
Síða 36
Síða 37
Síða 38
Síða 39
Síða 40
Síða 41
Síða 42
Síða 43
Síða 44
Síða 45
Síða 46
Síða 47
Síða 48
Síða 49
Síða 50
Síða 51
Síða 52
Síða 53
Síða 54
Síða 55
Síða 56
Síða 57
Síða 58
Síða 59
Síða 60
Síða 61
Síða 62
Síða 63
Síða 64
Síða 65
Síða 66
Síða 67
Síða 68
Síða 69
Síða 70
Síða 71
Síða 72
Síða 73
Síða 74
Síða 75
Síða 76
Síða 77
Síða 78
Síða 79
Síða 80
Síða 81
Síða 82
Síða 83
Síða 84
Síða 85
Síða 86
Síða 87
Síða 88
Síða 89
Síða 90
Síða 91
Síða 92
Síða 93
Síða 94

x

Náttúrufræðingurinn

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Náttúrufræðingurinn
https://timarit.is/publication/337

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.