Náttúrufræðingurinn

Árgangur

Náttúrufræðingurinn - 1972, Blaðsíða 24

Náttúrufræðingurinn - 1972, Blaðsíða 24
100 NÁTTÚRUFRÆÐINGURINN Jón Kristjánsson: Líf í stöðuvötnum Áhugi á náttúrufræði fer nú ört vaxandi meðal almennings, sér staklega vegna þess, að æ betur eru að koma í ljós þau áhrif, sem maðurinn hefur á umhverfi sitt, bæði viljandi og óviljandi. Aukin almenn þekking á lífverunum og umhverfi þeirra er því nauðsyn- leg, til þess að menn skilji þá baráttu, sem náttúran er að heyja við erkióvin sinn, manninn. Því þótt maðurinn tilheyri náttúrunni og ætti að lúta lögmálum hennar viljalaust, þá er nú svo komið, að mað- urinn er farinn að heimta, að móðir náttúra hlýði sér. Ætlun mín er þó ekki að ræða náttúruvernd hér, heldur að gera örlitla grein fyrir þeim lífheimi, sem hrærist undir yfirborði vatns, og því samspili, sem þar á sér stað. Það sem flestum dettur strax í hug, þegar farið er að minnast á líf í stöðuvötnum, er að sjálfsögðu fiskur, og menn velta því oft fyrir sér, hvers vegna fiskur sé betri og meiri í einu vatni en öðru. I þetta sinn ætla ég aðeins að minnast á hin al- mennu atriði vatnalíffræðinnar, en láta fiskinn bíða betri tíma. Veiðimenn og aðrir þeir, sem yndi hafa af silungi, skulu samt ekki láta þetta á sig fá, því fiskurinn hagar sér í samræmi við umhverfi sitt. Ef athugað er t. d. liitastig vatnsins og lifnaðarhættir hinna ýmsu lægri dýra, þá má þar oft finna skýringu á því, hvers vegna fiskurinn bítur á eða frekar, hvers vegna hann bítur ekki á þá flugu, sem veiðimaðurinn sýnir honum. Það er kunnara en frá þurfi að segja, að vötnin okkar eru mjög mismunandi hvað viðvíkur stærð, dýpt og lögun, en hitt er ef til vill ekki jafn augljóst, að það er líka mikill líffræðilegur munur á þeim, og endurspeglast þessi munur meðal annars í mismunandi fram- leiðslugetu, sem oft er breytileg frá einu vatni til annars. Yfirleitt eru vötn á okkar breiddargráðum næringarlítil, köld og fremur djúp (oligotroph), og því eðlilegt að ég haldi mig við þann flokk vatna. Það sem er þessum vötnum sameiginlegt er, að þau innihalda lítið af næringarsöltum og hafa þar af leiðandi litla framleiðslu á
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72

x

Náttúrufræðingurinn

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Náttúrufræðingurinn
https://timarit.is/publication/337

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.