Náttúrufræðingurinn - 1977, Síða 25

kleift að nýta sólarorkuna betur,
vegna þess að það drekkur liana bet-
ur í sig en ljóst yfirborð.
Maríuhænan er útbreidd um land
allt. Áraskipti eru að fjölda hennar,
en liann fer eftir veðurfarinu iiverju
sinni. Maríuhænur, bæði lirfur og
fullorðin dýr, nærast á blaðlúsum. í
þurru veðri og hlýindum ná blaðlýs
sér að öllu jöfnu vel á strik og maríu-
hænur lifa í lystisemdum. f sólskini
er jtá algengt að sjá þær á flugi, en
þær eru góð flugdýr. Annars er veð-
urfar á íslandi svo óstöðugt, að maríu-
hænur verða sjaldan mjög áberandi,
Ýmsar útlendar tegundir af maríu-
bjöllum liafa fundist hér á landi, en
þær slæðast gjarnan hingað með skip-
um og varningi. Maríudeplan (Coc-
cinella seplempimctata L.) er þeirra
algengust. Hún er útbreidd um norð-
urhvel jarðar frá austurströnd Atlants-
liafs austur til Kyrrahafs, og er hún
víða algeng (Larsson og Gígja, 1959).
Maríudeplan líkist maríuhænunni,
en er þó auðgreind frá henni. Maríu-
deplan er miklu stærri, 7—8 mm á
lengd, og á rauðum skjaldvængjum
1. mynd. Maríubjöllur af ættinni Coccinellidae. A maríutítla (Scymnus limonii Don.),
B maríuhæna (Coccinella undecimpunctala L.), C maríudepla (Coccinella septempunct-
ata L.). Tegundirnar eru teiknaðar í náttúrlegum stærSarhlutföllum. Fætur og fálmari
aðeins sýndir á annarri lilið dýranna. Teiknað skv. eintökum í safni Dýrafræðistofn-
unarinnar í Lundi, maríudeplan skv. sænsku eintaki, en hinar skv. íslenskum eintökum.
135