Náttúrufræðingurinn

Volume

Náttúrufræðingurinn - 1991, Page 27

Náttúrufræðingurinn - 1991, Page 27
um rubrum (diddle-dee) einkennir þau svæði þar sem jarðvegurinn er þurrari og þar finnast grátitlingsteg- undin Anthus correndera og engja- krakinn Sturnella loyca. Mikilvægasta plantan fyrir fuglana er þúfugras (tussac grass, Poa flabell- ata). Á Kidney-eyju rétt fyrir utan Stanley hefur aldrei verið sauðfé og vegna þess er hún ennþá þakin þúfu- grasi. Á þessari eyju byggði Pettingill kofa og rannsakaði fuglana. Grasið er svo hátt að það er auðvelt að týnast þegar maður gengur á milli þúfnanna. Magellansmörgæsir (Spheniscus mag- ellanicus), rindlar (Trogladytidae) og aðrir fuglar eiga hreiður á meðal rót- anna eða í grasinu. Skósmiðurinn á Kidney-eyju (Procellaria aequinoctal- is) grefur göng, sem eru 2 m löng og verpir í holum. Ungarnir í holunum gefa frá sér hljóð eins og skósiniður- inn við vinnu sína í gamla daga og þess vegna er fuglinn kallaður þessu nafni. Með tilkomu sauðfjár og nautpen- ings breyttist gróðurinn þannig að graslendi jókst og þar eru magellans- gæsir (Chloephaga picta) í stórum stíl. Reyndar er oftast ekki hægt að ganga um án þess að stíga í kinda- og gæsa- skít. Samkvæmt viðamiklum rann- sóknum Landbúnaðarrannsóknastofn- unarinnar í Stanley eru magellansgæs- ir ekki í beinni samkeppni við sauðfé, því að gæsirnar éta aðeins um 2% af grasinu en búpeningur 20% (Woods 1989, bls. 26). Eggin eru tínd og gæsa- kjötið er gott til átu. Á Pebble-eyju drepa bændur ennþá magellansgæsir til að reyna að vernda graslendið fyrir kindurnar. Almennt eru þessar gæsir og aðrir fuglar hins vegar vernduð og þar eru nú mörg verndarsvæði, þar á meðal Beauchene-eyja, sem er syðst eyjanna. Skemmtilegast er að heimsækja mörgæsabyggðirnar enda eru engar mörgæsir fyrir norðan miðbaug. Það er algengt að finna magellansmörgæs- ir fjærri ströndinni. Þær gefa frá sér rymjandi hljóð, sem er svo lík asna- rymji að þær kallast ,,asnamörgæsir“. Til að vernda ungana frá skúmum sem eru alltaf við mörgæsabyggðirnar grafa þær göng sem eru 2 m löng. Þess vegna heppnast varp þeirra betur en hinna mörgæsanna. Hinar mörgæsa- tegundirnar verpa í þéttsettnari byggðum og oft með öðrum fuglateg- undum til að vernda ungana, til dæmis klettamörgæsir (Eudyptes crestatus) með magellansskörfum (Phalacrocor- ax magellanicus). Eitt par klettamörgæsa makaði sig á meðan við horfðum á. Á eftir sneri hún sér að okkur og ljómaði af ánægju en hann beygði höfuðið, lét vængina lafa og var greinilega alveg búinn. NIÐURLAG Margt er líkt með Falklandseyjum og íslandi. Krían okkar (Sterna para- disaea) er þar fyrir sunnan á meðan hér er vetur, en þarna lifir einnig suð- ur-amerísk þerna (S. hirundinacea), sem er mjög svipuð kríunni. Á sandin- um verpir þangmáfur (Larus dornin- icanus) og rétt hjá honum verpir gjarnan „dolphin gull“ (L. scoresbii), sem er dökkur með rautt nef og rauða fætur. Skúmurinn (Catharacta ant- arctica, samkvæmt Woods 1989) er rnjög líkur íslenska skúmnum (Cathar- acta skua). Eyjarnar eru margar, veturinn er mildari en á íslandi en sumarið mjög svipað. Lítið er urn skordýr og veldur það því að þar eru fáir spörfuglar. Þar er hins vegar önnur þrastartegund og aðrir rindlar. Brandugla (Asio flam- meus) er til og einnig landsvala (Hir- undo rustica). Að lokum langar mig að benda á, 21

x

Náttúrufræðingurinn

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Náttúrufræðingurinn
https://timarit.is/publication/337

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.