Samvinnan - 01.02.1947, Qupperneq 27

Konur hafa breytzt
AÐ má með sanni segja um heim
kventízkunnar, að þar gangi á
>msu og ekki sé alltaf jafn gott að átta
S1§ á því, hvað um er að vera á þeim
slóðhm.
f ÁJið 1946 var kallað „ár hinna
i(°^U iina > °o hið nýbyrjaða ár,
er talið að verði einnig „bog-
mu-ár , en þetta er í hreinni mótsetn-
lngu við styrjaldarárin, þegar beinar
'nur voru ríkjandi í sniðum kvenfatn-
abarins og hin einföldu snið þóttu bezt
°o sjálfsögðust.
Á þeim tíma var kven-
ítzkan nrjög fyrir áhrif-
um frá karlmannaföt-
um, sérstaklega ein-
kennisbúningunum, og
konur gengu þá einnig
‘inkið í einkennisbúningum, svo sem
kunnugt er.
lX'ú eru mjaðmirnar komnar til sög-
unnar aftur, og það eftirtektarverðasta
er’ engin kona þarf að hafa áhyggj-
111 ut af mjaðmaleysi sínu, né heldur
ei nauðsynlegt að ávinna sér þær með
íkamsæfingum eða öðru erfiði, því að
Psn er hægt að kaupa og festa innan í
'jula og pils jafn auðveldlega og erma-
eða axlapúða, sem allar konur þekkja!
Þannig er nú komið — ef þú þarft á
P'1 að halda, geturðu arengið inn í
erzlun og keypt einar mjaðmir eða
tNennar fyrir lítinn pening!
En hvað er að segja um vöxt kon-
unnar undir öllum púðunum? Hefur
hann breytzt?
^aga er sögð úr heilsufræðitíma í
skóla nokkrunr, að nemandi einn hafi
'aitað, um það við kennara sinn, að
'cnnslubókin væri orðin allt of gömul
biin væri a. m. k. 10 ára!
Sagt er, að kennarinn hafi svarað
' ‘ngjarnlega: „Harla fáum beinum
!eIur verið bætt í mannslíkamann
SI Ustu 10 árin, góði minn.“
hnögulegt er að neita því, að kenn-
a!11111 hafi haft rétt að mæla, en samt
s>nn sagan okkur, að vöxtur konunn-
helir breytzt, og það svo töluverðu
aemur.
]\[Ú skulum við athuga hinn „ide-
ala vöxt konunnar — hinn rétta
°xt hvenlíkamans.
Samkvæmt úrskurði tízkusérfræð-
inga eru tölur hins „ideala“ kvenlík-
ama: 86V2 cm — 61 cm — 86V2 cm
(vídd um brjóst — mitti og mjaðmir).
Venus frá Milo myndi aftur á móti
hafa haft tölurnar 94 cm — 66 cm —
961/2 cm. Nútímakonan er því töki-
vert önnur vexti en formóðir hennar.
í fyrsta lagi er hún yfirleitt hæiTÍ og
herðabreiðari, en því verður ekki á
móti mælt, að unr mittið er hún held-
ur sverari. Þetta sýna mælingar, sem
fram hafa farið í Ameríku á fjölda
kvenna. Þar voru töl-
urnar: 90 cm — 74 cm
— 98V2 cm (brjóst —
mitti — mjaðmir) með-
altal. Mælingar, sem
fram fóru 1890 og síðar
til samanburðar 1920, sýndu, að yngri
kynslóðin var að meðaltali 3]/2 cm
hærri en nræður þeirra höfðu verið.
Þessar nrælingar sýndu og, að þær
voru yfirleitt líkamsþyngri, og nrittis-
sverari, en aftur á móti grennri um
mjaðmir.
H\k\Ð er það, senr hefur orðið þess
valdandi, að þessar breytingar
lrafa átt sér stað?
9 Að sjálfsögðu hefur
jZj* tízkan unnið sitt verk,
og sá stíll, sem ríkjandi
hefur verið á hverjum
jfcf ^ tíma, hefur breytt útliti
konunnar, það sjáum
við fljótt, ef við lítum í kvennablöð
frá gamalli tíð. — Sömuleiðis hafa
stöðugar auglýsingar og ýmis konar
fræðsla um fegrun, haft þau áhrif, að
konan í dag lrugsar meir um þessi efni
og sinnir þeinr meir, en frummóðir
lrennar gerði.
En hér kenrur og annað til greina.
Nútímakonur stunda miklu meir
íþróttir hvers konar, en nræður þeirra
og ömnrur gerðu.
O O
Vísindaleg þekking á bætiefnum og
kjarnfæðu ýmis konar hefur og gert
sitt gagn.
Og að lokunr er einn þáttur, senr
ekki má gleynra^en hann er sá, að mik-
ill fjöldi kvenna í dag vinnur utan
heimilisins. — Þær eru að heiman
mikinn hluta dags, burt frá eldhúsinu,
en meðan þær dvöldu öllum stundum
við stóna, var oft harla mikil freisting
fyrir þær, að fá sér aukabita á ýmsum
tímum dags, og svo urðu þær að
bragða á matnum, til þess að reyna
hann, og það gat orðið óþarflega oft!
KONAN er á framfaraleið, hvað
vöxt snertir. — Henni hefur tek-
izt vel, og nú orðið heldur hún vexti
sínum lengur en fyrr. — Hin hæfilega
meðalstærð verður æ
algengari. — Það er því
augljóst, ef litið er til
baka, 40—50 ár aftur í
tímann, að konurnar
hafa ekki setið aðgerð-
arlausar og látið sér nægja að bíða
þess, að tíminn færði þeim gull og
græna skóga. — Þær hafa rétt móður
náttúru hjálparhönd, en um það, hvað
framtíðin kann að geyma þeim, er
engu hægt að spá.
Dumbrauður flauelskjóll
í gamaldags stíl
er nýjasta tízkan í samkvæmisfatnaði
segir tízkusérfræðingurinn VERA
W I N ST O N, sem teiknar þessa
mynd fyrir SAMVINNUNA
27