Samvinnan - 01.12.1952, Blaðsíða 13

í Húsavík að þessu sinni var lokið.
För þessi hafði giftusamlega tekizt.
En skammt undan landi beið önn-
ur sigling þess albúin að taka land
á norðurströnd íslands. Það var heill
floti, sá lloti, er Matthías lýsti þann-
ig:
„Silfurfloti sendur oss að kvelja,
situr í stafni kerling Helja,
hungurdiskum hendandi yfir gráð.“
Sá floti tók land á norðurströnd ís-
lands fáum dögum síðar en Miaca
flutti Þingeyingum björgina. Tönnes
Wathne skipstjóri hafði komizt í
kynni við hann á leið sinni til Húsa-
víkur, eins og að framan greinir, en
orðið fljótari í förum en hann til
Húsavíkur. Það gerði gæfumuninn
fyrir Kaupfélag Þingeyinga.
Hver myndu orðið hafa örlög hins
bjargþrota fólks hér í héraðinu, ef
silfurflotinn með hungurdiska Helju
kerlingar innan borðs hefði lagst á
Húsavíkurhöfn á undan Miaca? Hefði
slíkt ekki reynst Þingeyingum, sam-
vinnumönnunum í Þingeyjarsýslu,
sem ill álög? Vafalaust liefði það leitt
til þess, að rnargir hefðu neyðst til
þess að gefast upp, hefðu orðið að
krjúpa að dyrum selstöðuverzlunar-
innar; það hefði orðið eina úrræðið
til þess, að þeir gætu satt hungur
barna sinna. Slíkt hefði ef til vill orð-
ið Kaupfélagi Þingeyinga að falli,
a.m.k. um stundar sakir, og þá um leið
tafið þróun samvinnufélagsskaparins
á íslandi um langan tíma. En með
komu Miaca til Húsavíkur gerðist
það gleðilega og gifturíka ævintýri, að
aldalöng vetrareinangrun Norður-
landsliafna varð rofin. Með komu
skipsins liingað fyrir 65 árum síðan
var sýnt og sannað, að til Norðurlands
var hægt að sigla þó um hávetur væri.
Með komu Miaca var af létt ástandi
því í héraðinu, sem til fullkominnar
neyðar horfði. Með komu skipsins
styrkti Kaupfélag Þingeyinga svo að-
stctðu sína, bæði efnahagslega og sið-
ferðilega, að annar atburður í því efni
hefur aldrei meiri gerzt né merkari
og ef til vill aldrei jafn merkur. Þá
ljraut félagið þau stóru skörð í virki
selstöðuverzlunarinnar, sem hún fékk
aldrei bætt og frá þeim tíma var hún
á stöðugu undanhaldi, unz liún lagð-
ist niður, senr slík, með öllu.
Eleitur og innilegur fögnuður fór
um liugi Þingeyinga, er svo giftusam-
lega tókst með ferð „Vetrarskipsins“,
en svo var Miaca oftast nefnd meðal
almennings, til Húsavíkur. Alla
páskavikuna streymdu menn ofan úr
sveitunum til Húsavíkur að draga sér
björg í bú. Stöðugt gengu sleðalestir,
hlaðnar kornvörum og fleiri nauð-
synjum, frá Húsavík frarn til dala. A
laugardaginn fyrir páska lögðu 19
sleðar úr Mývatnssveit í einni lest úr
Reykjahverfi upp yfir Hólasand. Slíkt
hafði aldrei áður þekkst.
Farmur sá, er Miaca flutti til Húsa-
víkur í þessari frægu ferð, var ekki
stór, hvorki í lestum mældur né í
krónum talinn. Utsöluverð varanna,
þeirra, sem á Húsavík var skilað, nam
rösklega 27 þúsund krónum. En nokk-
ur vöruslatti mun hafa verið settur í
land á Svalbarðseyri til vesturdeilcla
félagsins, það er deilda þeirra, er að
Eyjafirði lágu eða áttu hægast með
aðdrætti þaðan.
Af faktúru yfir vörurnar úr Miaca
og verðreikningi yfir þær, sem hvort
'tveggja er til í skjölum Kaupfélags
Þingeyinga, sézt að í farminum hafa
verið 38 vörutegundir.
IJm skipið sjálft og sögu þess eru
þessar upplýsingar helztar fyrir hendi.
Skipið var skráset't á Seyðisfirði og
sigldi undir dönskum fána. Til Húsa-
víkur kom það aftur 28. febr. 1888
og flutti vörur til K. Þ. Faktúra og
verðreikningur yfir þær vörur eru enn
til.
Vorið 1888 strandaði Miaca við
Austurland. Þá var skipið hlaðið vör-
um til ýmissa hafna austan lands og
allt norður á Húsavík. Frá Miaca og
strandi skipsins segir svo í bók Asm.
Helgasonar frá Bjargi:
„Brautryðjandinn og dugnaðar-
maðurinn Otto Watline . . . hafði þá
í förum — eða átti — gufuskipið Miaca.
Það var langt, en ekki að sama skapi
breitt, byrðingurinn úr járni. Talið
(Framh. á bls. 24)
Vor stefna
Kvæði Halldórs Kristjánssonar frá Kirkjubóli,
fjölritað og sungið á samkomunni að Núpi 10.
ágúst undir laginu: Þú vorgyðja svífur . . .
Vor stefna er raunhæf og stórhuga i senn
i störfum að mamifélagsbótum,
og þvi verða sjálfkjörnir samvinnumenn
til sóknar á timanna mótum,
að rækja með karlmennsku köllunarstörf
og kveinka sér aldrei við mannfélagsþörf.
Vor stefna er réttlát, sem refsandi hönd
hún ræningjum þokar til hliðar,
en græðandi fer þó um lýðanna lönd
og leiðir til sátta og friðar;
hún bauð þér að vaka og vinna með dáð
og verks þins að njóta i lengd og í bráð.
Vor stefna er ódauðleg, ætlunarverk
hún á sér á komandi timum
og þá eins og nú skal hún máttug og merk
i mannkynsins örlagaglimum;
hún lifir og ríkir og ræður til sanns
sem réttlætisþráin i brjóstinu manns.
v_____________________________________________________________________^
13