Samvinnan - 01.09.1956, Side 21

í gotnesku hverfi Palmaborgar, í
götunni San Feliu, sem vart er meira
en tveir metrar á breidd, má heyra
harmagrát. Hann kemur úr fornfálegu
húsi -—■ þau eru öll frá sextándu eða
sautjándu öld í þessum hluta borgar-
innar, — og við innganginn hefur safn-
azt saman svolítill hópur manna.
Avaxtasalinn hefur hlaupið frá borð-
um sínum og ávaxtahlöðum á horni
Feliustrætis og Hershöfðingjagötu,
vínsalar tveir úr næsta nágrenni hafa
skilið ámurnar eftir gæzlulausar, og
kökuseljan og brauðsölukonan standa
báðar með krosslagðar hendur á fyrir-
ferðarmiklum vömbum sínum. Skó-
burstari, sem heldur á skemli ogburst-
um í annarri hendi, ræðir í lágum
hljóðum við hnetusalann og patar með
þeirri hendinni, sem laus er.
Lítill, gráhærður maður kemur
gangandi niður marmaraþrepin í húsa-
garðinum með læknistösku. Þegar
hann nálgast hópinn, sem stendur í
garðdyrunum, og brauðsölukonan
ætlar að fara að spyrja hann spjörun-
Inni í myrkri stofu á annarri hæð,
þar sem vart er ratbjart, liggur tíu ára
gamall drengur á fleti; þegar augu
brauðseljunnar venjast myrkrinu, sér
hún, þrátt fyrir rimlahlera á öllum
gluggum, að drengurinn er rennandi
af svita. Lágar stunur líða frá brjósti
hans, og fara smárénandi. María Al-
varez leggst á kné við beð Domingo
sonar síns, og grát hennar linnir eftir
því sem stunur drengsins þverra. Hún
rís á fætur, vindur klút úr köldu vatni,
og leggur á enni drengsins. Svo krýpur
hún fyrir framan lítið Maríulíkneski,
unz brauðsölukonan fer; þá stendur
hún upp og vindur klútinn á nýjan
leik til þess að leggja á sóttheitt enni
sonar síns. Dóttir hennar, sextán ára
stúlka, kemur inn og sezt á stól við
fótagaflinn.
En þessi friðsæld ríkir ekki lengi.
Hraðir skjálftakippir fara um líkama
Domingos, og ofsalegar stunur líða frá
sáru brjósti hans. Móðir hans tekur
hönd hans í lófa sinn, klappar honum
og talar við hann, allt kemur fyrir ekki,
DYMBILVIKA f
um úr, kveður við hróp uppi á garð-
svölum annarrar hæðar, og svartklædd
kona með úfið hár kemur æðandi of-
an úr húsinu. Svartklædda konan gríp-
ur hendur læknisins, en hann slítur sig
varlega lausan og gefur brauðsölukon-
unni merki um að fylgja Maríu Alvar-
ez upp. Brauðseljan tekur þéttingsfast
utan um hina grátandi konu og styður
hana upp tröppurnar.
Pálmalundir meðfram göta i Palma.
E F T I R J
nístandi þjáningar drengsins fara vax-
andi, unz þessi myrkrastofa er orðin
að einu hrópandi víti, þaðan sem ör-
væntingin rís í holskeflum. Allt í einu
hendir María Alvarez klútnum í dótt-
ur sína, þrífur hyrnu, strengir yfir höf-
uð sér og hleypur út. Hópurinn í garð-
inum víkur til hliðar. María Alvarez
skimar í báðar áttir úti á götu eins og
hún sé ókunnug í þessu hverfi, svo
hleypur hún við fót og hverfur inn í
Santa Cruz kirkju, sem er ofar í stræt-
inu.
Hún hraðar sér upp að altari, en
krýpur ekki í bæn, hún er í öðrum er-
indagjörðum. Hún strýkur ógreitt hár
sitt undir höfuðklútinn, og þegar prest
urinn kemur út úr skrúðhúsinu, hlevp-
ur hún til hans og fellur á kné. Hún
talar langa stund og tár hennar falla
Skrúðganga hcttumanna á dyrnbilviku i Pahna.
PALMA
Ó N D A N
á hönd prestsins, sem hlustar og kink-
ar kolli.
Þannig er fyrri hluti sögunnar urn
Maríu Alvarez og Domingo, eins og
lyklavörðurinn í Residencis Navarra
sagði mér hana. Saga þeirra er síður
en svo einstæð, heldur er hún ein af
mörgum líkum. Síðari hlutann sá ég.
Klukkan er níu að kvöldi, og eftir
erilsaman dag hef ég hallað mér út af
stundarkorn og hlustað á umferðanið-
inn á Via Roma, þegar greina má
fjarlægan hljóðfæraslátt með framandi
hljóðfalli gegnum götuhávaðann. Eg
fer út að glugganum, dreg rimlatjöld-
in upp, og við mér blasir ein furðuleg-
asta sýn ferðar minnar. Niður lítið
stræti, Navarragötu, kemur skrúð-
(Framh. n hh. 29)
21