Samvinnan - 01.10.1957, Blaðsíða 11

Knattspyrnuævintýrið á Akranesi
Frásögn og myndir af íslandsmeisturunum
við atvinnu sina
Akurnesingar eru enn einu sinni ís-
landsmeistarar í knattspyrnu. Verður
það vart kallað annað en ævintýri á sviði
íþróttanna, að þeir með hálft fjórða þús-
und íbúa skuli hafa komið upp slíkum
hóp knattspyrnumanna og unnið slíka
sigra ár eftir ár. Þetta ævintýri hefur ekki
gerzt án fórna, bæði af hálfu þeirra ungu
manna, sem í hlut eiga, og bæjarbúa
allra.
Ollum, sem eitthvað hafa komizt í
snertingu við knattspyrnu, er kunnugt
um, hvílíka vinnu og eljusemi þarf til
þess að koma á fót góðu knattspvrnuliði.
Löng þjálfun og stöðugar æfingar eru
nauðsynlegar til þess að því takmarki
verði náð. Góðir einstaklingar nægja
ekki, heldur er þörf samleiks og einhuga
baráttuvilja. Og lið Akurnesinga hefur
haft þessa kosti til að bera. Á undanförn-
um árum hefur vart verið valið landslið
Islendinga í knattspyrnu, að ekki væri
helmingur Iandsliðsmanna eða meira úr
liði Akurnesinga. Þetta sýnir, svo að
ekki verður dregið í efa, að Akurnesing-
ar hafa uppskorið ríkulegan ávöxt af
iðju sinni.
Á jressari og næstu tveim síðum eru
myndir af þeim Akurnesingum. sem
unnu íslandsmeistaratignina í ár, ekki
sem íþróttamönnum, heldur sem vinn-
andi einstaklingum, sem nær allir eru
fjölskyldumenn. Þessum piltum er ekki
haldið uppi, til þess að jæir geti stund-
að íþrótt sína þjóðinni til sóma, en svo
mun vera um marga þá ,,áhugamenn“,
sem aðrar þjóðir láta keppa fyrir sig.
Akurnesingarnir verða að halda Störfum
sínum þrátt fyrir allan þann tíma, sem
j <‘ir helga íþróttinni og mega hvorugt
vi.arækja, ef ekki á illa að fara.
Akmnesingar hafa í heild sýnt knatt-
spyrnumönnum sínum mikla alúð og
reynt að hjálpa þeim til að stunda íþrótt-
ina að fullu og ná í henni miklum ár-
angri. Fyrir bæjarbúa í heild er þetta
ekki ýkja erfitt, en fyrir leikmennina
sjálfa og fjölskyldur þeiri’a er öðru máli
að gegna. Ekki er jjað í frásögur fært,
hvað hinar ungu eiginkonur og börnin
verða oft að sjá á bak heimilisföðurnum
með tösku og knattspyrnuskó í hendi, né
heldur hvað þessar fjölskyldur missa í
samveru eða tíma til ýmissar aukavinnu.
Yonandi veitir íþróttin gleði, sem jafn-
ar jjau met.
Aðstaða Akurnesinga er mjög erfið, ef
borin er saman við Reykvíkinga. Þegar
Skagamenn eiga að keppa í Reykjavík
(og ]>ar fara flestir leikirnir fram), verða
jreir að Ieggja af stað heiman frá sér um
fjögurleytið síðdegis og aka yfir tvo tíma
Rikarður Jónsson er faeddur 12. jan. 1929 á
Akranesi. Hann er málarameistari að iðn og
vinnur nú að því starfi í semmentsverksmiðj-
unni. Kvæntur er hann Hallberu Leósdóttur frá
Akranesi, og eiga þau þrjár dætur. Hann var í
liði Akurnesinga í fyrsta sinn, sem þeir tóku
þátt í íslandsmóti meistaraflokks árið 1946. Með-
an hann dvaldist \ið nátn í Reykjavík, lék hann
með knattspyrnufélagiuu Fram. Rxkharður hefur
leikið alla landsleiki Islendinga (20) nema einn
og var þá varamaður. Hann er hægri innherji
og jafnframt fyrirliði Akurnesinga.
misjafna leið. Ekki er Jiað góður undir-
búningur undir keppnina. Þegar leikn-
um er lokið. vilja menn gjarna fá sér
kaffisopa. áður en lagt er af stað heim-
leiðis, og hefur reynslan sýnt, að klukk-
an er tíðurn um tvö að nóttu, þegar heim
er komið. Og flestir verða að mæta til
vinnu kl. 7 næsta morgun.
Æfingar eru nú stundaðar meira eða
minna allan ársins hring og taka að sjálf-
sögðu mikinn tíma. Snemma á árinu
byrja Skagamenn að æfa knattspyrnuna
úti og leika þá í fjöruborðinu á Langa-
sandi. ef snjór eða aur gerir aðra leik-
velli ónothæfa. Við allt þetta bætist svo,
að margir af íslandsmeisturunum hafa
tekið að sér þjálfun yngri árganga í knatt
spvrnu og vilja þannig tryggja, að knatt-
spyrnunni á Skaga hraki ekki, þegar nú-
verandi meistarar setjast í helgan stein.
Samvinnan vill með þeirri myndafrá-
sögn, sem hér birtist, gera tilraun til að
kynna þessa íþróttamenn, ekki sem kapp-
lið. heldur sem einstaklinga; ekki sem
íþróttastjörnur, heldur sem unga, starf-
andi menn. Vonandi þykir lesendum
fróðlegt að kynnast hinum ungu mönn-
um frá jxeim sjónarhól. Knattspyrnuæv-
intýrið á Akranesi getur verið öllum
æskumönnum hvatning til dáða á sviði
íþróttanna og sýnir, að hægt er að yfir-
stíga hvers konar erfiðleika, þegar hug-
ur fylgir máli. Akurnesingar hafa einnig
sýnt, að byggðarlög utan Reykjavíkur
geta. jxrátt fyrir ýmis konar aðstöðumun,
staðið jafnfætis eða framar Reykvíking-
um á sviði íþróttanna. Það mun verða
öllum til ánægju, ekki sízt Reykvíkingum
sjálfum, ef þátttaka landsbyggðarinnar
í íþróttum eykst, og ekki geta Akurnes-
ingar kvartað uudan reykvískum áhorf-
endum. Þeir hafa ávallt verið Skaga-
mönnum mjög vinsamlegir, enda hafa
Akurnesingar veitt Reykjavíkurliðunum
nauðsynlega samkeppni og gert tslands-
mótin fjölbreyttari og skemmtilegri og
veitt hinum mikla fjölda knattspyrnu-
unnenda marga ánægjustund.
SAMVINNAN H