Samvinnan


Samvinnan - 01.09.1961, Blaðsíða 16

Samvinnan - 01.09.1961, Blaðsíða 16
— Mér hefur líkað vistin vel — Sólheitur sumardagur, bærinn allur í værð- arástandi og Flóinn kolblár og spegilsléttur. Neðan frá höfninni berast stöku sinnum þung hljóð frá lyftitækjum skipanna, hvell högg frá rafknúðum borum járnsmiðanna og suðan af stöðugri bifreiðaumferð. Ég axla mína mynda- Jón er maður nefndur, Ólafsson, til hans er erindið gjört. Hann hefur verið háseti á sam- vinnuskipunum síðan 1949, er hann ásamt öðr- um sótti Arnarfellið til Sölvesborgar í Svíþjóð. Við landganginn segir vakthafandi stýrimaður mér, að Jón sé fram á þilfari við störf sín, og þar finn ég hann innan stundar. „Æ verið þið ekki að þessari vitleysu," segir Jón, þegar ég ber upp erindið, „það eru margir aðrir sem þú ættir fremur að tala við.“ Þó fara leikar svo, að hann býður mér til klefa síns niður í skipinu og þar spjöllum við stutta stund. — Ég hætti um næstu áramót, er orðinn 67 ára og því kominn á þann aldur að eiga að fara með svörtum herra eða öfugt, eins og hitt. Og kynblendingar er'u þar jafnhátt skráðír og aðrir. Mér fannst þetta ágætt. Raunar virtist mér kynblendingarnir yfirleltt fallegasta fólkið. — En þú kannt bezt við þig á Miðjarðar- hafinu? — Ætli það ekki, og Spánn er bezta landið. Fólkið er bráðalmennilegt. Það er nokkuð heitt í veðri með köflum, en nóttin er mátulega svöl, það er svo mikill kostur. — Hefirðu komið til landanna hins vegar Miðjarðarhafsins, til Afríku? — Eitthvað hefi ég gert af því. Ég minnist þess alltaf þegar ég fyrir mörgum árum síðan, þá ungur maður, fór inn í Arabakaffihús í vél og geng út úr Sambandshúsinu, stefnan er sett á Grófarbryggju. Þar liggur Jökulfellið bundið. Þangað vil ég um borð, í erindum Sam- vinnunnar. Mér verður hugsað til þess er ég geng framhjá kolakrananum, að ólík er aðstað- an nú eða fyrir nokkrum tugum ára, um þær mundir er samvinnumenn voru að fá sínar fyrstu vörusendingar til landsins. Nú þarf ekki að flytja vörurnar til lands í uppskipunarbát- um, bera þær á bakinu upp svellaða fjöruna og geyma þær undir segli þar til skipti hafa öll farið fram. Hafskip samvinnumanna leggj- ast nú að bryggjum allt í kringum landið, og rufu með komu sinni þá einangrun sem smærri hafnirnar áður bjuggu við, stórvirk lyftitæki annast flutning vörunnar milli skips og geymsluhúsa, sem eru þannig úr garði gerð, að ekki þarf að óttast að ofan af þeim fjúki þótt blási kalt. Hin margþætta og sterkbyggða samvinnuhreyfing hefir valdið byltingu; í stað óvissu um aðdrætti og skipakomur, vöruskorts og niðurlægingar, beina samvinnumenn skip- um sínum eftir þörfum til hinna ýmsu hafna, hlöðnum vörum til kaupfélaganna, sem fólkið hefir sjálft byggt upp og stjórnar, og getur verið stollt af. í land. Þú hefðir því átt að snúa þér að ein- hverjum öðrum, eins og ég sagði áðan. — Þú sóttir Arnarfellið utan 1949? — Jú, og hefi verið á því síðan, þar til í apríl eða maí. Fékk þá elnhver ónot í magann og varð að fara í land. Var svo settur hér um borð, þegar ég var orðinn góður. — Siglt lengi? Ó, jú, svona eitthvað. Sigldi t. d. á Mjölni, hjá dönskum skipstjóra, með fisk til Noregs í fyrra stríðinu, og sitthvað fleira. — Hvar hefir þú kunnað bezt við þig í sigl- ingunum? — Það er víða gott að vera. Ágætt í Mið- jarðarhafinu, þangað sigldum við fyrsta árið á Arnarfelli með fisk. Ég kem til með að sakna Miðjarðarhafstúranna. Kem til með það. — Var ekki ansi heitt þar niður frá? — Þá var nú heitara í Brasilíu. Engin leið að sofa fyrir hitanum, svo þjakandi er hann. Það tína allir af sér spjari'rnar eins margar og velsæmið leyfir, nema Brasilíumenn sjálfir Þeir eru svo fínir með sig, að þeir ganga með bindi fast reyrt um svírann. Það þótti mér skrýtið. En það mega þeir eiga, að þar er ekk- ert kynþáttahatur, svörtu og hvítu ægir þar saman. Þar er jafnalgengt að sjá hvíta stúlku Jón Ólafsson lítur snöggvast upp frá störfum. Túnis. Mjög sérkennilegt og einungis fyrir karl- menn. Karlarnir sátu á gólfinu með krosslagð- ar fætur, alveg eins og í þúsund og efnni nótt, og drukku biksterkt kaffi, kolsvart, úr skálum, líkustum þeim er rakarar nota. Lenti svo sem í engu sérstöku en minnist þessa alltaf. — Og nú ferð þú senn að hætta á sjónum? — Það verða allir að beygja sig fyrir aldr- inum, en sjómenn hljóta alltaf að sakna sjáv- arins, og það mun ég einnig gera. Ég mun sakna vistarinnar á samvinnuskipunum, mér hefir líkað vistin vel. Hér hefur alltaf ríkt ágætis félagslíf, allir verið efns og einn maður. Það er fyrir mestu. Það var svo gaman að vera á bryggjunni og .... Það var svo gaman að vera á bryggj- unni og hlusta á fólkið segja, þarna kemur skipið okkar — blessað sklpið okkar — en hvað það er nú fallegt og gott. Ég hafði lokið að mynda Jón og tekið svo margar myndir, að ég þættist öruggur um að fá eina sæmilega mynd úr krafsinu, hélt ég til híbýla skipstjórans Arnórs Gíslason ar. Þar skyldi næst borið niður. Það tók mig dálítinn tíma að finna hina réttu hurð, ien eftir nokkrar öfugar beygjur tók ég hina einu réttu og knúði því dyranna. Kom inn, sagði mjúk og kvenleg rödd fyrir inn- an. Varð mér í skyndi hugsað til mynda sem ég hafði séð af Arnóri, og trúði tæpast mínum eigin eyrum, átti sannast sagna von á talsverðum bassa. En er inn var komið skýrðist málið til muna, þar stóð sem sé miðju gólfi kona ein fínleg og nett og röddin var hennar. Hún var í óðaönn að pakka fötum — kvenfötum — í ferðatösku. — Arnór bóndi ekki við? — Nei, hann er niður á dekki, en kemur innan stundar. — Er ég að trufla? — Alls ekki, ég er að setja fötin f tösk- una og held svo f land eftlr hádegi. — Fórstu með til Bandaríkjanna? — Nei, ég kæri mig ekkf um aS fara til Bandarik janna og eiga þar aöeins þriggja daga dvöl. Nei, nei, ég fór meS bóndanum á ströndina. Það var Ijómandi skemmtilegt, 16 SAMVINNAN

x

Samvinnan

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Samvinnan
https://timarit.is/publication/340

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.