Samvinnan - 01.12.1969, Qupperneq 7

FRAMFARIRNAR ERU ÖRAR
^Tíminn líöur
cTízkan breytist
þetta hugsjón eða markmið sem
ber að stefna að, þótt því verði
víst aldrei náð til fulls. Þar með
er auðvitað ekki sagt að sjón-
varpið eigi ekki líka að skemmta
fólki, enda ekkert því til fj'rir-
stöðu að fræðsla sé á vissan hátt
skemmtileg. Hitt er svo annað
mál að ef myndin sem sjónvarp-
ið sýnir af heiminum á að vera
sönn, þýðir ekki að loka augun-
um fyrir óskemmtilegum hlutum
hennar.
Það sem einkennir íslenzk fjöl-
miðlunartæki og dregur úr gildi
þeirra miðað við blöð og útvarp
nágrannaþjóða, er sú skipulagða
þögn sem ríkir um mikilvæga
hluta af heimsmynd nútímans.
Ritstjórar borgaralegra blaða,
einkum Morgunblaðsins, og út-
varpsráð virðast meðvitandi, og
e. t. v. að nokkru leyti óafvitandi,
líta á það sem hlutverk sitt að
„vernda" þjóðina fyrir ýmsum
mikilvægum staðreyndum um
þjóðfélag okkar og umheiminn.
Þetta er sjálfsvörn þeirra sem
hafa forréttindaaðstöðu. Fagur-
gali um skoðanafrelsi, málfrelsi
og lýðræði er hjáróma úr munni
þessara aðilja.
Á innlendum vettvangi kemur
þetta skoðanamótunarvald t. d.
fram í því hvernig dagblöð og
útvarp vanrækja það hlutverk
sitt að vaka yfir réttlæti samfé-
lagsins. Djúp og málefnaleg
krufning þjóðfélagsvandamála er
sjaldséð á síðum Morgunblaðsins,
sem hefur þó fjármagn og starfs-
krafta til að framkvpma slíkt,
eða í útvarpi og sjónvarpi. Hamr-
að er á ágæti menningar okkar,
en þagað yfir því hversu einhliða
7