Samvinnan - 01.06.1980, Qupperneq 13

• Við gosbrunna og blómabeð
Sunnudagsmorgunninn rann upp,
bjartur og stilltur og við ákváðum að
ganga til Kirkju Vorrar Frúar, Notre
Dame. Umferð var með minna móti á
10 akreinum Champs Elysées og bil-
stjórar spöruðu flauturnar þennan
fagra haustmorgun.
Parísartízkan i búðargluggunum olli
ekki vonbrigðum: stillinn á kvenfatn-
aðinum var svo fínlegur. allar línur
svo mjúkar og kvenlegar og litir ákaf-
lega „raffineraðir", fjólublátt og vín-
rautt réðu rikjum, en með miklum
hófsemdarblæ. Þarna sá maður varia
bregða fyrir þessum gasalega æpandi
litaandstæðum (t.d. fjólurautt og
karrígult) eins og víða sést i búða-
gluggum i London og Reykjavík.
Barnafötin voru alveg sérstaklega
skrýtin og skemmtileg, raunar smækk-
uð mynd af fullorðinsfötum, allt svo
mjótt og pent. Ég held að frönsk börn
séu allt öðru vísi í laginu en íslenzl:.
Við tylltum okkur á bekk við gos-
brunna og blómabeð á hringtorginu
á móts við brú Alexanders III, skraut-
legustu brúna á Signu, með fögrum
myndastyttum og fagurlega skreytt-
um ljóskerum. Brúin var byggð fyrir
Heimssýninguna 1900 ásamt Litlu og
Stóru höll, sem standa örskammt frá
henni á hægri bakkanum og þjóna nú
hlutverki myndlistarhalla. Skemmti-
leg stytta af Clemenceau gamla stend-
ur við Litlu höll. Karl er frakka-
klæddur með derhúfu og trefil, greini-
lega á gönguferð. Yfir öllu gnæfa fag-
urlaufga kastaníutré. Þegar þetta var
voru þau byrjuð að fá haustliti, mörg
þó enn fagurgræn, en önnur orðin
fallega „kastaniubrún".
Brátt komum við að Concord-torgi,
stærsta torgi Parísar. Fyrir byltinguna
stóð stytta Lúðvíks XV á miðju torg-
inu, en múgurinn braut hana niður.
í stað hennar var fallöxin reist og
torgið nefnt Byltingartorg. Þarna var
Lúðvík VI hálshöggvinn. Öxin var sið-
an flutt nær Tuileriesgarðinum og þar
luku lífi sínu m.a. María Antoinetta,
Charlotte Corday (sú sem vó Marat í
baðinu) og Robespierre. Eftir þessar
aftökur (og miklu fleiri) var torgið
siðar skírt Place de la Concorde, sem
þýðir Einingartorg.
Nú gnæfir egypsk steinsúla með
fornu myndletri á miðju torginu, en
í hverju horni þess (torgið er átt-
hyrnt) standa myndarlegar kven-
styttur, sem eiga að tákna helztu
borgir Frakklands.
Mér fannst þetta mikilfenglega torg
ógnvekjandi og kuldalegt, hvergi var
nokkurn gróður að sjá á því og um-
ferðin um það og við var gifurleg og
ærandi og ég varpaði öndinni léttar,
þegar við vorum komin yfir það og að
dökkbláu og gylltu breiðhliði Tuileries-
garðsins.
Garðurinn ber sterk einkenni
franskra garða. Fólkið fær ekki að
ganga á grasinu, heldur er mikill hluti
garðsins þakinn fíngerðri, ljósgulri
möl. En það er hreinasta unun að
horfa á afgirta, afburða velsnyrta
grasfleti, alsetta skrautblómabeðum,
sem mynda alls konar munstur og
útflúr og eru tilsýndar eins og fagur-
ofin austurlenzk teppi. Þama úir og
grúir af öllum mögulegum styttum, en
mér er minnisstæðust styttan af Níl,
þar sem urmull barna klifrar og skrið-
ur um öldunginn eins og mý á mykju-
skán. Frummynd þessarar styttu er
í Vatíkansafninu í Róm.
Aðalaðdráttaraflið í þessum forn-
fræga garði voru tjarnirnar tvær,
skreyttar gosbrunnum og umkringdar
styttum og stóreflis fiskar stukku upp
úr þeim, hátt í loft. Fjöldi Parísarbúa
13