Andvari - 01.01.1906, Blaðsíða 87

81
Vegir og flutningar.
eru rjett notaðir. Ekki má síður hafa þeirra not til
íerðalaga og fólksflutninga. Það er altítt, að á vorin
vill svo að segja hver sem vetlingi getur valdið fara
i kaupstaðinn, sumpart sjer lil skemtunar, sumpart
til þess að verzla eitthvað lítilsháttar fyrir sjálfan sig.
Það getur verið alltilfmnanlegt fyrir bónda, sem hýr
langt frá kaupstað og hefur margt fólk í heimili, að
lána ilestu eða öllu heimafólki sínu liross í kaup-
stað. Sje akvegur fyrir hendi og vagnar notaðir,
geta venjulega 5 manns ferðast með vagni með ein-
um hesti fyrir, og getur hver sem vill reiknað út
live miklu ódýrara það er, en að leggja 5 hesta i
ferðina. Bændur, sem þurfa í kaupslað erinda sinna,
geta samlagað sig og ferðasl margir á sama vagni
o. s. frv.
.leg hef nú gjört að nokkru grein fyrir
hvert gagn má verða að akvegum til vöruflutninga,
sjeu þeir haganlega gjörðir og rjett notaðir. Nú skal
jeg í sem fæstum orðum gjöra grein fyrir hvar þarf
að leggja vegina til þess að þcir verði að notum.
Jeg ætla þá að byrja á þeim vegum, sein lagðir
eru af mestum vanefnum, nefnilega hreppavegunum.
I-’cir eiga yfirleitt, að svo miklu leyti sem mögulegt
er, að liggja hæ frá bæ í liverri sveit.
Með þessu er ekki mikið sagt, en þó er þessi
einfalda regla allviða brotin að óþörfu, með því að
sveitavegurinn liggur svo langt frá llestum eða öll-
um bæjum í sveitinni, að injög lítil samgöngubót er
að honum innsveitis. Hann er helst lil nota fyrir
þá, sem þurfa að fara um sveilina án þess að koma
neinstaðar við.
Þelta er alveg l'ráleitt. Hinsvegar er það ekki
meiningin að hreppavegirnir eigi eða þurfi að liggja
um lilaðið á hverjum hæ; alfaravegir ætlu lielzt aldrei
að liggja gegnum tún, þar sem annars er kostur.
6