Andvari - 01.01.1906, Blaðsíða 150
144
Fiskirannsóknir 1905.
Af þessu yíirliti og af því sem áður er sagt, sést
að síldveiðar vorar á rúmsjó hafa ekki aukist með
stórum og liröðum skrefum, einkum þegar þær eru
bornar saman við samskonar veiðar Norðmanna hér,
sem liafa vaxið svo íljótt, að einsdæmi munu vera í
fiskiveiðasögunni. En þegar á alt er litið, bæði efna-
hag, fólksfæð, það að enn eru ekki full 8 ár síðan
fyrsta reknetaskip vort byrjaði veiðar, og að vér er-
um yíirleitt seinir í snúningum, þá má telja þetta
mjög vel af stað farið, og að veiðum þessum fer
mjög vel fram, sérstaklega þar sem menn standa
hezt að vígi og hafa haft dæmi Norðmanna ljósast
l’yrir sér, í Eyjafjarðarsýslu. Og auk þess sem þessar
nýungar í aðferðinni við síldarveiðar geta smámsam-
an liaft miklar hagsmunalegar afleiðingar, þá hafa
þær einnig mjög víðtæk áhrif á hugsunarliált
manna, fiskimanna og útgerðarmanna, þau áhrif, að
þeir setja ekki lengur hjá sem aðgerðarlausir sjónar-
vottar að dugnaði útlendinga, kennandi þeim um alt,
þegar aili bregzt, og öfundast yfir velgengni þeirra, en
reyna heldur eftir megni að feta í fótspor þeirra og laka
upp þær aðferðir, er breyttir tímar krefjast, reyna
að keppa við þá eftir mætti. En þeir eru oss mjög
erfiðir keppinautar og oft mjög nærgöngulir, en því
fremur er áríðandi að vér gætum réttar vors og
hagsmuna gagnvart þeim, bæði á sjó og landi. Og
hvað snertir sildarveiðarnar fyrir Norðurlandi sér-
staklega, sem aðallega eru, enn sem kornið er, reknar
af Norðmönnum, þá væri full þörf á sérstöku eftir-
liti við þær, og nýjum lagaákvæðum um sektir fyrir
þesskonar brot, því hin núgildandi eru alt of lág, ef
atli og veiðarfæri eru ekki gerð upptæk. Rétlast
væri ef lil vill að láta sektirnar lialda sér, en gera
atla upptækann. Það þyrfti og að liafa sérstakan
fallbyssubát í júlí, ágúst og september, er hefði að-