Andvari - 01.01.1906, Blaðsíða 146
140
Fiskirannsóknir 1905.
við land. Falck sendi einn af skipstjórum sínum
veturinn 1903—4 lil Bandaríkjanna, til að kaupa
hana og læra að fara með hana.
Nótin er mjög stór, 130—150 fðm. löng, 20—30
fðm. djúp um miðjuna, en nokkuð grynnri til end-
anna. Riðillinn er vanalegur nótariðill, kring um
Va", garnið digurl nótagarn, barkað, þó er í þeim
nýjustu mjótt netagarn kolljargað, svo nótin sé létl-
ari í sjónum. Á efra teini eru mjög þéttar korkflár,
er lialda nótinni fljótándi, en á neðra tein eru feslir
digrir koparhringar með nokkurra álna millibili. í
gegn um þessa liringa gengur snijrpilínan. Norðmenn
brúka þessa nót aðeins á gufuskipum. Þegar farið
er til veiða, er nótin lögð í tvo báta, langa og gang-
létta, helmingur í hvern bát; svo eru þeir festir sam-
siða aftan í gufuskipið, er dregur þá meðan leitað er
að síldartorfum, sem vaða uppi, og það gerir síldin
frá því fyrir hádegi og fram á kvöld, ef veður er
kyrt. Ef torfa sést, staðnæmist skipið spölkorn frá
henni og nú fara skipverjar, um 12 manns í bátana,
róa sem greiðast að torfunni, og kasta því næst nót-
inni samtímis úr báðum bátunum og róa um leið
sem röskvast í kring um torfuna, unz endar nótar-
innar ná vel saman; þá er hleypt niður 200 pd. blý-
lóði, jafn djúpt og nótin nær. Á því eru 2 málm-
blakkir með hjólum í; í gegn um þær ganga báðir
endar snyrpilínunnar og ylir hjól í gálgum á borð-
stokki annars bátsins. Jafnframt er byrjað að smjrpa o:
endar snyrpilínunnar dregnir inn með vindu eða
handafli, þar lil að nótin er dregin saman að neðan,
og síldin þannig lokuð inni í sekk, (ef hún liefir þá
ekki stungið sér niður úr nótinni áður, sem ofl er
hætt við). Svo er dregið inn í báða bátana eins
mikið af efra borði nótarinnar og hægt er, svo eftir
verður lítill sekkur á milli bálanna, með síldinni í.