Spegillinn - 01.04.1951, Blaðsíða 17

SPEGILLINN
53
— Gamli du, tak for sidst, vi sás jo ved Snorrahátiden.
ólafur tók þessu öllu vel og þóttist muna eftir honum og
þá sagði Jón, aS hann væri ,,den betydeligste maler pá Is-
land i öjeblikket“ og aS hann hefSi „lært i Norge“, en svo sá
Jón allt í einu Mörtu krónprinsessu og snéri sér strax aS
henni og tók þétt í hönd hennar og beygSi sig áfram til aS
horfa sem fastast í augun á henni, meSan hann sagSi:
— Jeg er Jón Engilberts, den mest kendte islandske maler.
Og Marta brosti og sagSi falleg orS um, hvaS íslendingar
væru duglegir og miklir listamenn. Og þá hélt Jón Engil-
berts ennþá fastar í höndina á henni og fór aS þylja upp alla
Islandssöguna, aS Leifur hefSi veriS Islendingur og svo
Snorri, sem hefSi gert Noreg aS sjálfstæSu ríki meS Heims-
kringlu, en þegar hann var kominn aS Jóni Arasyni, hnippti
ég í hann og sagði við hann á íslenzku, að hann mætti ekki
halda svona lengi í höndina á krónprinsessunni. En Jón hélt
bara áfram, þó aS Ólafur krónprins væri orðinn órólegur og
mér sýndist hann langa til að slíta Mörtu af Jóni. En Jón
hélt alltaf í höndina á Mörtu, svo að ég gerði aðra tilraun,
þegar hann var kominn alla leið að Skúla fógeta. En Jón hélt
áfram og hætti ekki fyrr en hann var kominn að sjálfum sér,
„den betydeligste maler i Island og dog videre være ledet“.
Þá tók krónprinsinn loks í handlegginn á konu sinni, svo að
Jón sleppti hendinni á henni, og þá var hann búinn aS halda
í hana í einar 6-7 mínútur, og svo leit Jón sigri hrósandi yfir
salinn til að vita, hvern hann gæti tekið næst. En þá fóru þeir
norsku, sem voru meS konur, að hætta að heilsa okkur, en
Jón gat þó þefað uppi Einar Gerhardsen og leiddi hann að
myndum sínum og sagði, að þetta væri „islandsk kunst i dag,
som stod pá höjde med alle andre kunster i verden og hábede
han ville blive endnu större, for verden er jo lille, sagði hann
við Gerhardsen. Loks losnaði forsætisráðherrann líka frá
honum og eftir það var létt að gæta sóma íslands, því að
allir gengu í stóran boga, þegar þeir sáu Jón koma með skegg-
ið. En svo fóru menn í sæti og settist konungsfjölskyldan á
fremsta bekk, næsti bekkur var fyrir ráðherra og sendiherra,
en sá þriðji fyrir íslenzka listamenn og svo framvegis. Til
allrar óhamingju gleymdi ég Jóni Engilberts eitt augnablik,
því að ég fór að svipast eftir Jóni Þorleifssyni og hinum,
hvort þeir gættu sóma landsins. En þegar ég leit aftur við
var Jón Engilberts kominn í sæti á miðjum öðrum bekk og
það var einmitt sæti Einars Gerhardsen, forsætisráðherra.
Ég reyndi á hlið til að gefa Jóni bendingar, en það var þýð-
ingarlaust, því að hann talaði á báða bóga um „den betyde-
ligste maler pá Island“, svo ég fór í þriðja bekk og settist
beint fyrir aftan hann og dumplaði á öxlina á honum. Jón
leit aðeins við og ég hvíslaði, að hann sæti í sæti forsætisráð-
herra. En ég gat ekki bjargað sóma landsins, því að hann
sagðist vera aðalheiðursgesturinn og forsætisráðherrar og
svo leiðis karlar gætu setzt hvar sem þeir vildu fyrir sér.
Svo var sýningin sett og ræða haldin, án þess að ég gæti
þokað Jóni, svo að mér varð litið til hliðar. Þá sá ég hvar
Einar Gerhardsen stóð upp við vegg nálægt glugga og var
ekkert hrifinn af íslenzkri myndlist eftir svipnum að dæma.
Mér datt í hug að bjóða honum sætið mitt, en hætti aftur við
það, því að það gat verið, að hann vildi bara heiðurssæti og
þættist ráða líka yfir Noregi og Spitzbergen eins og Jón
Engilberts.
um andlegt frelsi.
Vort andlega frelsi, sem einhverjir kunna ekki að skilja,
er öðrum svo dýrmætt, að seint verður metið til fjár.
Oss leyfist að ræða af fúsum og frjálsum vilja
mn flíkurnar, sem að vér gátum ei leyft oss í ár.
SVB.
AMERÍSKUR LÆKNIR,
dr. Strong að nafni, hefur sannað, að kossar stytti lífið — venju-
legur koss um þrjár mínútur, en ástríðufullur koss um fimm. Oss finnst
læknirinn hefði átt að reikna út áfengiskossana lika — þá hefði kúa-
smalinn, sem lofsamlega er getið annarsstaðar hér í blaðinu, leitað til
hans, en ekki til Starkaðar gamla. Þá virðist hann og hafa steingleymt
Júdasarkossunum, sem þóttu þó heldur betur fljótvirkir á sinni tíð.
SKÖLLÓTTIR MENN
geta nú hvað úr hverju tekið að gera sér nokkrar vonir um endur-
heimt horfinnar hárprýði, ef trúa má sögnum, er vér lesum í Morgun-
blaðinu og víðar. Hefur læknir einn vestur í Fíladelfíu fundið upp að-
ferð til að endurreisa hárvöxtinn með svokölluðum undrahormónum,
sem kallaðir eru ATCH — sennilega af því að menn hnerri af þeim.
Því miður er guðsblessun þessi nokkuð dýr, enn sem komið er, þvi að
grammið kostar á fjórða þúsund króna, og allmörg grömm mun þurfa
á hvern hektara.