Spegillinn - 01.04.1951, Blaðsíða 33

NNmi33dS
69
Bréf af óþurrkasvæðinu
Kæri SPEGILL!
Mig langar til að skrifa þér örfáar línur rétt að gamni
mínu; ekki vegna þess, að ég hafi neitt sérstakt erindi að
flytja, heldur aðeins vegna þess, að ég veit að þú tekur tillit
til allra jafnt og ferð ekki í manngreinarálit og ert hlutlaus
^ í öllum málum. Það er ekkert sérstakt að frétta héðan. Það
er fábreytt líf okkar í dreifbýlinu og fátt um skemmtanir
eða tilbreytingu. Helzt er það útvarpið og við það er setið
öllum stundum, sem það er í gangi, og hlustað af öllum kröft-
♦ um, og margt er nú gott og þarft og margt til skemmtunar
þar. Mikið hafði ég og við öll gaman af „Sitt af hverju tagi“
og vildi ég helzt að það væri oftar en það er. Við höfðum
gaman af vísuhelmingunum, sem kynin áttu að botna sitt í
hvoru lagi, og við botnuðum bæði hjónin, en ekki gátum við
komið botnunum á framfæri og gilti það einu með botn kon-
unnar, en mér fannst minn botn þess virði, þó kerling mín
segði hann grófan og funaði við. Ég læt þig nú heyra botn-
ana og hefði ég gaman af að heyra álit þitt um grófheitin.
Ég segi, að frá minni hálfu er botninn ekki grófur; slíkt fer
eftir því, hvað hver og einn er grófur í hugsun, sem á hann
hlustar. Minn botn er svona:
Ein mig kaus sem eiginmann —
aðrar vildu leigja.
En botn konunnar er svona:
Nú á ég hálfan eiginmann
og átta börn að skeina.
Mér finnst nú þetta óþarflega nærgöngult við mig og ekki
ástæða að brigsla mér um skiptingu eins og barnatalan ber
með sér. — Ég vona að þessu verði hagað öðruvísi í fram-
tíðinni, þannig að allir fái tækifæri til að keppa, og mun þá
margt verða skemmtilegt, sem sagt verður og rímað.
i Ég gat þess í upphafi, að hér væri fátt um samkomur á
óþurrkasvæðinu, en þó var haldin samkoma fyrir skömmu,
sem var dálítið nýstárleg og er ekki ennþá séð fyrir endann
á afleiðingum hennar. I héraðinu er dálítið víðtækur félags-
skapur, sem heitir Félag íslenzkra frjálsíþróttaleikmanna,
í daglegu tali kallað og skammstafað Fífl. Þetta félag hefur
stundum gengizt fyrir samkomum og sýnt frjálsar íþróttir,
og nú vildu þeir koma á einni slíkri til fjáröflunar, því þó
það heiti félag, þá var það félítið. Forsprakkar félagsins
höfðu heyrt, að slík félög annars staðar hefðu haft áfengis-
sölu á stefnuskrá sinni og hagnast vel á því, og nú datt þeim
í hug að reyna þetta líka. Erfitt var um aðdrætti og engin
útsala á næstu grösum. En þegar farið var i kaupstað fyrir
jólin og tekið út á síðustu sykurseðla þess árs, þá voru þrír
þessara pilta í förinni. En hvernig sem á því stóð — hvort
það var óvart eða ekki — þá lenti sykur þessara heimila,
samtals 30 kg af strásykri, svo nálægt steinolíubrúsa í flutn-
ingnum, að olíulykt fannst af sykrinum og jafnvel bragð líka,
sögðu þeir sem bezt kjömsuðu. Þótti nú illa hafa til tekizt og
eina ráðið til úrbótar að hitta hreppstjóra og freista að fá
þar bót við bölinu. Hreppstjórar eru yfirleitt þægilegir menn
í þessum efnum og liðlegir, þegar um afmæli, jarðarfarir eða
aðrar skemmtanir er að ræða, og láta þeir aukaleyfi út á svo-
kallaða risnu, jafnvel á afskekktustu heimili, enda brást
hreppstjóri vel við að vanda og lét leyfi fyrir 45 kg af sykri
til þessara ólánsmanna.
En piltarnir voru nú ekki á því að fleygja olíusykrinum.
Þeir náðu í ger og lögðu í tunnu og settu þar í allskonar
bragðbæti, svo sem rúgmjöl, rúsínur, appelsínubörk og margt
fleira. Gerjaðist nú vel í tunnunni og eftir hæfilegan með-
göngutíma gerlanna var farið að eima og framleiðslan síðan
seld á samkomunni. Ekki hef ég heyrt þess getið, að nokkr-
um hafi orðið verulega meint af, þó drykkurinn væri ekki
alveg tær og fyndist eins og spanskgrænukeimur af honum.
Þótti mörgum þetta hin bezta tilbreyting og drukku óspart
þegar leið á kvöldið. Samkoman var hin fjörugasta með
mörgum skemmtiatriðum og íþróttum og sumum nýstárleg-
um, svo sem hnefaleik og ryskingum, og voru nokkrir með
blá augu næstu daga.
En nú stendur styr mikill út af öllu saman og tilvonandi
málaferli. En við eldri bændur og reyndari viljum jafna
þetta og þagga niður; höfum heyrt að það sé gert á hærri
stöðum að þagga niður og jafna allan ágreining yfirleitt —
bæði fjárdrátt og smáhnupl. Er það ekki rétt að svo sé? Þú
ættir nú að láta mig vita við tækifæri, hvort þetta er ekki
satt, svo ég geti sýnt þeim það svart á hvítu hér heima.
Með beztu óskum og virðingu
þinn einl.
B. B.
DANAKÓNGUR
ætlar til grænlands í snmar som kemur — væntanlega með vasana
fulla af súkkulaöi og skroi — til þess að lieimsækja þegna sína þar.
Einhver dansklunduð blöð tóku þegar að ympra á því, að kóngur
heimsækti okkur hér um leið, rétt éins og hann hefði ekki hugmynd
um lausrífelsið ,en svo kemur eitt blaðið með ]>að, að ekki geti úr
þessu orðiö, sökum þcss að vér séum ekki búnir að gera opinbera vísitt
hjá honum. Ef kóngi duga ekki skrælingjamir, gæti hann komið
við ó St. Croix, þar sem rommið sprettur, og spurt mannskapinn,
hvernig bonum líði, síðan danir seldu hann.
UTANRÍKISRÁÐHERRAR
allra Norðurlanda héldu fund með sér laust fyrir miðjan sl. mánuð,
og var þar samþykkt eftir all-ýtarlegar umræður, að styðja áfram alla
viðleitni til samkomulags í Kóreustríðinu. Vér viljum lýsa velþóknun
vorri á þessari samþykkt og sjáum ekki annað en þeim sé alveg óhætt
að taka saman pjönkur sínar, austur þar, og hætta: að stríða.
THOMAS MANN,
hinn ágæti rithöfundur, hefur tekið aftur undirskrift sína undir
Stokkhólmsávarpið, og virðist æðimikill óþarfi, þar sem enginn heyrir
það lengur nefnt á nafn. Einnig bendir það á seinlæti í fréttaflutningi
landa milli, ef hann er fyrst nú að heyra um afturköllun séra Sigur-
björns og hegða sér þar eftir.