Spegillinn - 01.04.1951, Blaðsíða 25

SPEGILLINN
61
Hrœbjörn:
- ALDARFARSÞÁTTUR -
Hljóðs biðk allar Harður es vetur, Haugast á götur
hérlendar kindur, harðari koma. höfuðstaðar
meira og minna Þurr vas Þorri, hjarn og klaki
mæðuveikar. þræsin Góa. í hríðarbyljum.
Vildak yrkja Engin væta á Er það allt
víst ef gæti Einmánuði, til atvinnubóta,
sem atóms-idjót nema í ölkollum segja kommar
um ekki neitt. íþróttara. þó sízt um of.
Hátt blæs Hæringur, Illt er til lands Snudda hrafnar
hyrr es á lofti, fyrir austan og norðan. og snjótittlingar
brakar í viðum, Þrengir jafnvel aðframkomnir
bryggja logar. að Þingeyingum. í öskuhaugum,
Leikur loft allt Verra til sjávar, en braskarar
í logasíum. versnar þó meira. brjóta úr klaka
Naglfara Jóhanns Veður öll válynd brotajárn
neitt ei sakar. og veiðiþjófar. fyrir Bretakóng.
Þá er nú loksins þingið hætt,
það var og komið nóg.
Hefði það annars aldrei mætt
væri ennþá betra þó.
Þeir voru of margir að mala í senn,
þeir möluðu liátt og snjallt.
Ýmislegt gerðu þeir gáfumenn,
en gagnslaust var raunar allt.
Þeir svartamarkaðsins svindilbrask
settu inn í lög og rétt,
svo hljótist ei af því hagkerfisrask
að liækkar allt jafnt og þétt.
Þeir sjómannagjaldeyri nefna það nú.
Jú, nafnið er stórlega breytt.
Það færir reiðurum björg í bú,
sem er betri en lireint ekki neitt.
Og jafnvel stjórnin í fyrstu var fús
að fengju menn — sérhver veit —
að byggja einskonar útihús
til einskonar þarfa — í sveit.
Sú stjórn er þó vonlaus, sé vel að gáð,
er vald sitt þekkir ei.
Hún fór nú beint upp í Fjárhagsráð,
en fékk aðeins blákalt nei.
„Nú hundrað jeppa vér liöfum leyft,
og hér ber að líta svo á,
úr umbúðum þeirra sé öllum kleyft
að útbúa húsin smá“.
REYKVÍKINGAR
lesa mest skáldrit og minnst bækur um trúarleg e£ni, lesum vér í
blaöi, sem mun byggja þetta á skýrslum Bæjarbókasafnsins. Ekki er
a'ó efast um, að rétt sé hér með farið, en fróðlegt væri að fá að
vita um aðsóknina að skáldritum, sem liöndla um trúarleg efni.
Þeir töluðu um bílstjórabrennivín,
en bílstjóra söm er gerð,
þeir fylla hvert einasta fyllisvín,
og fyllilegt okurverð
þeir setja á hverja flösku sem fyr,
sem fljótlega skiljanlegt er,
því ríkið á gúmmí og smurning nú smyr,
þá smyrja þeir líka á sitt gler.
Þingmenn eiga þó ýmsir til
hið óspillta lijartalag,
og kunna á þægindum þjóðar skil,
sem þörf er á nótt og dag.
Á VOPNASÝNINGU,
sem lialdin var í London fyrir nokkru, bar það til tíðinda, að
sverði sem Bretinn hafði tekið af Ribbcntrop dauðum, var stolið.
Var sverðið hinn mesti kjörgripur, alsett gimsteinum, og beitt vel,
enda hafði Troppi notað það til að skera snærið af kampavínstöpp-
unum, meðan hann var farandsali í þvi fagi. Gerist nú skammt
stórra höggva ó milli hjá veslings Bretanum, fyrst krýningarsteinninn
og svo þetta. Það er lítið betra en í Sjúkrasamlagi Hafnarfjarðar.
GJALDEYRISYPIRV ÖLDIN
,í Svíþjóð liafa bannað trúlofunarhringa, sem vegi meira en 5 grönun,
og kemur þetta eins og þruma úr heiðskíru lofti, þegar breiðu hring-
arnir eru mest móðins. Eru ungar stúlkur, sem verða þannig fyrir
barðinu á fjármálamönnum því farnar að opinbera upp á gamla móð-
inn, sem er fullt svo ábcrandi sem nokkur liringur, jafnvel þótt
breiður sé.