Spegillinn - 01.04.1951, Blaðsíða 46

7B
SPEGILLINN
burða dugnaði og klókindum að komast ótrúlega langt og
verða mikilsvirt af samborgurum sínum fyrir velmegun og
menningu.
Þessi leigjandi Jóns var Hálfdán, sonur Ketils ófeigsson-
ar, er lengi bjó (eða svo átti það að heita) í Balakoti fyrir
norðan, en þrátt fyrir lítil efni var Ketill þó af traustum
bændaættum, eins og aðrir frændur hans þar um sveitir. Er
ekki loku fyrir það skotið, að einstaka prestur fyrirfinnist
í ættinni og er séra Hálfdán Önundarson að Brekknaþingum
þeirra kunnastur, en hann var ömmubróðir stjúpföður Ket-
ils og mun Hálfdán ungi hafa verið heitinn eftir honum. Þeg-
ar Hálfdán fluttist til höfuðstaðarins fékk hann jobb við
yerzlun, en til þess hafði hann alltaf langað. Tók hann þá upp
á því að fara laumulega með ýmsa sjaldséða og eigulega hluti,
er í verzlunina komu, og útvega þá síðan ýmsum „hjá ein-
hverjum kunningja sínurn", og var þá ekki gert veður út af
því, þótt einhver verðhækkun yrði á vörunni, enda engin
verðlagsyfirvöld, hvorki nefndir né ráð. Sést af þessu að
Hálfdán var á undan samtíð sinni, því slíkir verzlunarhættir
urðu síðar mjög í tízku og komu ýmsum að miklu liði, þrátt
fyrir nefndir og stjóra, sem annars hefðu ekki hraðgrætt svo
sem raun varð á. En er Hálfdán gerðist svo umsvifamikill,
að hann þurfti' hvað eftir annað að fara utan í verzlunarer-
indum, tók hann að kalla sig Blindskers, þar sem hann fann
ekki betra nafn og enginn notaði það. Kona Hálfdáns var
Frá Iiftnum dðgum
Frh. frá bls. 54.
smiður og hét Jón Guðmundsson, en Loftbjörg hét kona hans
og lifði hún mann sinn. Sonur Jóns, Guðmundur að nafni,
varð iðnaðarmaður, en þó með allt öðrum hætti en faðir hans,
þar sem hann starfaði á stórfelldari grundvelli í framleiðslu
allri og á öðrum tíma og varð vel til fjár. Byggði hann sér
síðar forkunnarfagurt hús undir Eskihlíðum, þar sem hann
vildi fjarlægjast æskustöðvar sínar og umkomuleysi í upp-
vexti, miðað við það, er síðar varð, en þetta hús mun nú á
næstunni taka þátt í fegurðarsamkeppni Fegurðarfélagsins
og hefur að sjálfsögðu mikla möguleika, þar sem ekkert hef-
ur verið til þess sparað. En þá er komið nokkuð nálægt nú-
tímanum, en svona fléttast alltaf saman fortíð og nútíð, eink-
um ef ekki er of langt á milli. Hús Jóns skósmiðs var ekki
sem verst miðað við þann stað, sem því var hróflað upp á,
en tveir gluggar voru á austurgafli, sem þótti óþarfleg rausn.
Á hæðinni bjó Jón sjálfur, eins og vænta mátti, en þar sem
kjallarinn var nokkuð góður og rakalaus að mestu, einkum
er þurrt var úti, hafði hann innréttað þar eina stofu og not-
hæft eldhús, er hann leigði ungum hjónum, sem ekki alls
fyrir löngu höfðu flutt til bæjarins, en voru ekki vel fjáð til
að byrja með og urðu því að láta sér þetta nægja. Stórhuga
voru þessi hjón samt og stefndu hærra og tókst þeim með af-