Stúdentablaðið - 01.12.1959, Blaðsíða 36

36
STÚDENTABLAÐ
Bandingi guðanna
Á eggjum steina aldavist er ströng
því eigi fœ ég sonarþarma slitið
og þeim hin skemmsta banabið er löng
sem brenna af kvöl og eru að missa vitið.
í helli þessum holdið visnar skjótt
og heiftarorðin storkna loks á tungu
er goðahefndin drýpur dag og nótt
úr drekans tönn í mundlaugina þungu.
En Sigyn virðist lítt um fall vort fást:
hún fagnar jötunhjartans kvöð sem endur
— hver skilur þessa undarlegu ást
sem öllu fórnar meðan heimur stendur?
Hún ber til dyra barmafulla skál
og bregður henni út í nornavindinn
— þá tryllir ormsins auga mína sál
og eitri lostin herpist beinagrindin.
En þegar œðið um mig bundinn fer
ég öðlast gegnum þjáninguna sjálfa
þá einu líkn sem lífið veitir mér:
að láta alla veröldina skjálfa.