Fálkinn - 07.06.1961, Blaðsíða 11

teikning:
HALLDÓR PÉTUR5SDN
nefnilega einungis stórhættulegir ná-
ungar hafðir til húsa. Svo skeinuhættir
voru þeir, að sjálfur myrkrahöfðinginn
vildi ekkert hafa saman við þá að sælda.
Og Jakob hóf leitina. Horfði vel og
vandlega framan í hverja sál, en samt
kom hann hvergi auga á óvininn. Hann
flýtti sér því aftur upp á yfirborðið,
staðuppgefinn. Þá var ekki nema eitt
úrræði fyrir hendi, og það var að hlusta
á fréttaburð nágrannanna.
Aftur örlaði á vonarneista hjá bjart-
sýnismanninum Jakobi, og hann hélt í
fréttaleit. Og nú varð Jakob einn af
þeim hvimleiðu mönnum, sem leggja
sig niður við að kíkja á glugga með-
bræðra sinna. En það mátti hann eiga
samt sem áður, að svefnherbergisglugg-
ana lét hann alveg liggja milli hluta.
Þá forðaðist hann eins og heitan eld.
Svefnkamesið skyldi hver ungur mað-
ur forðast, sem á annað borð hafði ein-
hverja skynsemisglóru í kollinum, og
gerði sér þar af leiðandi einhverja hug-
mynd um orsök og afleiðingu!
— Eða var það ekki innan svefnher-
bergisveggja, sem hann hafði lent í dýr-
keyptasta árekstri lífs síns?-
Og hjartað í Jakobi sló eitt aukaslag
við tilhugsunina.
Nei, áhugi hans beindist einungis að
eldhúsinu. Þar lagði Jakob eyrun við.
Og margs varð Jakob vísari, sem fyllti
hann megnri andstyggð. Hjá þeim heið-
virðu kaffimaddömum, sem hann komst
óboðinn í návist við, var hver einasta
Framh. á bls. 28.
FALKINN
11