Fálkinn - 07.06.1961, Blaðsíða 7

I BLIÐU OG STRIÐU
milli landa og fiskiskipum af ótakmark-
aðri stærð.
— Hvenær kom snurpinótin til sög-
unnar við síldveiðar?
— Þegar ég fékk Norðurljósið, fylgdi
snurpinót og tveir bátar með. Við vor-
um 12 á við síldveiðarnar. Síldveiðar
hófust seinna að sumrinu en nú. Helzt
ekki fyrr en í byrjun ágúst. Þá var hún
orðin nægjanlega feit til þess að vera
góð til söltunar.
— Hvað var svo stundað á öðrum
tímum?
■—• Við vorum þrjú vor á doríufiskiríi
og gekk ágætlega. Doríurnar fylgdu,
þegar ég keypti Norðurljósið.
— Var doríufiskirí almennt stundað
um það leyti?
— Það voru nokkur skip. Ég man
eftir að Hjalteyri, sem Sæmundur Sæ-
mundsson skipstjóri var á, var með
doríur. Það gekk á ýmsu í þá daga.
Einu sinni lágum við inni á Isafirði,
Hjalteyrin og Norðurljósið, báðir orðn-
ir beitulitlir. Hjá mér voru mest ungir
strákar um borð. Okkur hugkvæmdist
að róa með net út undir Hnífsdal og
leggja þar. Sæmundur á Hjalteyrinni
frétti af þessu og sagðist halda að þessi
strákalýður á Norðurljósinu væri geggj-
aður að halda þeir fengju síld þarna.
Jæja, það fór nú samt svo, að við feng-
um þrjár tunnur þegar við vitjuðum
um, daginn eftir. Þá kom nú annað
hljóð í strokkinn hjá þeim gamla og
hann vildi gjarnan kaupa af okkur.
— Var ekki hætta á að doríurnar
töpuðust?
— Sem betur fer varð ég ekki fyrir
því. Ég passaði að halda mig alltaf hlé-
megin við þær, og ef dimmt var, höfð-
um við vélina í gangi. Ef línan slitn-
aði hjá þeim við dráttinn, varð móður-
skipið að koma þeim til hjálpar, og
þá að næstu bauju, þar sem aftur var
byrjað að draga. Við höfðum tvær dorí-
ur, og það voru tveir menn á hvorri.
Við vorum líka tveir um borð í Norður-
Ijósinu og gerðum að aflanum.
FYRSTI TOGARI AKUREYRINGA.
Árið 1912 fór ég í félag við Ásgeir
Pétursson hér á Akureyri. Við ætluð-
um að breyta til og kaupa stærra skip
með tilliti til síldveiðanna.
Rétt í ársbyrjun 1912 fór ég til Eng-
lands til að leita eftir skipi. Tók ég
mér far með fisktökuskipi, sem var á
leið til Aberdeen. Ég fékk frítt far og
dálitla þóknun fyrir að fylgjast með
vigtun á fiskinum þar ytra.
Ég var í Bretlandi þangað til í febrú-
ar og fór þá til Hamborgar, þar sem
ekkert við okkar hæfi var fáanlegt i
Bretlandi. Nokkru síðar kom Ásgeir líka
til Hamborgar og þá hafði ég fundið
þýzkbyggðan togara, sem átti að kosta
33 þúsund mörk. Þyzka markið var þá
svipað íslenzku krónunni að verðgildi.
Skipið var nokkuð gamalt, en meglar-
inn sagði, að það væri sterkt og ketill-
inn góður, eins og síðar kom í ljós.
Við nutum aðstoðar og fyrirgreiðslu
Hjónin Gíslína og Stefán Jónasson
á heimili sína að Strandgötu 43 á
Akureyri.