Fálkinn - 07.06.1961, Blaðsíða 8

Magnúsar Blöndahls, sem hafði mikla
forretningu í Hamborg. Skipið hét Lilly,
en við skýrðum hann Helga magra.
Þegar kaupin voru um garð gengin, var
að fá mannskap. Verst var það með
meistara, þeir voru ekki á hverju strái.
Vig fengum einn, en honum var bann-
að að fara lengra en til Stavanger í
Noregi. Þeir voru þá að búa sig undir
stríðið og vildu ekki láta fagmenn úr
landi. Meistarinn vildi koma með okk-
ur alla leið til íslands, en þorði ekki
að óhlýðnast yfirvöldunum. Svo fékk
ég einn Svía, tvo Dani, ruslaramann-
skap, og sigldi af stað til Noregs. Það
gekk allt vel. Við komum til Stavanger
og sá þýzki fór í land, en Norðmaður
kom í hans stað. Svo lögðum við af
stað til íslands. Fyrsta sólarhringinn
var sæmilegt veður, en svo fór að
versna. Verst var hvað mannskapur-
inn var lélegur. Það kunni enginn að
stýra utan stýrimaðurinn og ég, sem
var skipstjórinn. Þegar versnaði, lögð-
ust þeir í sjóveiði og mátti ég fara
niður og lempa kolum. Svona gekk þetta
unz við komumst upp undir land. Til
Akureyrar komum við í marz. Skipið
var yfirísað og systir mín sagði, að það
hefði verið alveg hvítt þegar við sigld-
um inn Eyjafjörð. Þeim þótti ég skít-
ugur hérna, þegar við komum að bryggj-
unni.
Á VETRARSÍLDVEIÐUM VIÐ NOREG.
Nokkrum dögum eftir komuna til Ak-
ureyrar fórum við á vertíð fyrir sunnan.
Síðan á síld um sumarið og næsta vet-
ur gerðum við það, sem ég hafði lengi
hugsað um: Helgi magri fór fyrstur
íslenzkra skipa á vetrarsíldveiðar við
Noreg.
— Hverskonar veiðitæki voru notuð?
— Við vorum með reknet og fiskuð-
um vel. Vorum aðallega út af Álasundi
og Kritjánssundi. Þetta var veturinn
1913. Næsta vetur vorum við líka á
vetrarsíld við Noreg og allt gekk vel.
— Hafði stríðið ekki áhrif á rekst-
ur útgerðarinnar?
— Jú, kolaverðið fór t. d. upp úr
öllu valdi. í síldarvertíðarlok vorið 1915
fengum við Ásgeir gott tilboð í Helga
magra. Það voru Svíar, sem vildu
kaupa. Ég vildi taka tilboðinu, en Ás-
geir ekki. Ég sagði þá að hann yrði
að kaupa af mér minn part fyrir þá
upphæð, sem tilboðið hljóðaði upp á.
Hann gekkst inn á það. Ég fór þá og
keypti nýjan bát í Álasundi, sem hét
Hödduvík. Ég hafði þá nóga peninga
og borgaði hann á borðið, 22 þús. norsk-
ar krónur.
Nokkrir mannanna á Helga magra
fóru yfir með mér, en maður að nafni
Þorgrímur tók þar við skipstjórn.
Við fórum strax út á veiðar, enda
þótt vertíðin væri eiginlega á enda. Vor-
um að í eina viku og á þeirri viku
fiskaði ég fyrir 30 þús. krónur. Fyrri *
eigandi var þá með mér fyrstu dagana,
en fór í land vegna þess hve strákarnir
stríddu honum með því hve vel mér
gekk. Hann var ungur þá og þetta
var hans fyrsta útgerð. Seinna varð
hann gildur útgerðarmaður í Noregi. Við
héldum kunningsskap alla tíð eftir
þetta. Við sigldum svo bátnum, sem
ég nefndi Báru, heim og fórum á síld.
í MÖRG HORN AÐ LÍTA.
Ég fór á Bárunni, sem var 40 lesta
skip, á síld um sumarið og aflaði af-
bragðsvel. Var hæstur af minni skipun-
um, en í þá daga voru allir togarar
líka á síld. Síldarverðið var gott, því
að Bretar keyptu síldina til þess að
Þjóðverjar fengju hana ekki.
—■ Þú hefur ekki farið oftar á vetrar-
síld við Noreg?
— Nei, ég kvæntist um þetta leyti
og vildi þá heldur vera heima við.
— Svo hefur þú fært út kvíarnar?
— Árið 1921 keypti ég vélskipið Sjö-
stjörnuna. Hún var eign hlutafélags hér
á Akureyri, sem ekki gekk sem bezt.
Hérna á veggnum hangir mynd af henni,
en hún var ekki svona, þegar ég fékk ,
hana. Ég lét byggja bátadekkið og
brúna. Sjöstjarnan er 54 lestir og bezta
skip. Ég átti þá líka Þingey á móti
öðrum; keypti hana árið áður, og vél- "
skipið Ester hafði eg keypt 1917.
Það var sannarlega í mörg horn að
líta. Um þetta leyti keypti ég nýjar
vélar í öll þrjú skipin og gerði þar af
leiðandi góð kaup. Gísli J. Johnsen í
Vestmannaeyjum hafði þá nýlega fengið
umboð fyrir June Munktell-vélarnar, og
ég keypti af honum. Mér líkaði vel að
skipta við Gísla, og líklega hafa þetta
verið með fyrstu vélum sem hann seldi
af þessari síðar velþekktu tegund.
— Hafðir þú ekki þína eigin síldar-
söltun?
— Eins og ég minntist á, söltuðum
við um borð í skipunum og því var
haldið áfram fram eftir árum. Árið 1928
setti ég á stofn síldarsöltun hérna á
Á efri myndinni sjáum við Norðurljósið, sem Stefán keypti á 9000 krónur
árið 1908. Sjöstjörnuna, sem neðri myndin er af, keypti Stefán 1921.

Framh. á bls. 30.