Fálkinn - 21.06.1961, Blaðsíða 5

að hinir svokölluðu táning-
ar í Vcstur-Þýzkalandi
„velta“ árlega um 12 millj-
örðum marka?
í þessari upphæð eru inni-
falin útgjöld vegna nælon-
til borgarinnar, verða menn
að aka 2700 km leið um al-
gera eyðimörk, til þess ais
komast þangað.Tvisvar sinn-
um í viku hverri koma stór-
ar lestir kameldýra með salt,
sem sótt er i saltnámurnar
við Tauodeii^, fleiri hundrub
kílómetra fyrir norðan borg-
ina. Saltið er síðan flutt á-
fram í sérstökum farartækj-
um til Nigerfljóts. Timbuktu
er nú aðeins tiltölulega lítil'
og menntunarsnauður bær,
en í gamla daga var þar há-
skóli, sem veitti háskólan-
um í Cairo harða samkeppni.
sokka og annars tízkuklæðn-
aðar. Mestur hluti upphæð-
arinnar fer þó í snyrtidót,
grammófónplötur, sígarett-
ur, skemmtanir og ótalmargt
fleira, sem eldra fólki mun
finnast algjör óþarfi og lúx-
us. Þess ber þó að geta, að
margir unglinganna vinna
sér sjálfir inn peninga fyrir
sínum óþarfa.
★
að bærinn Timbuktu í Sa-
hara lifir nœstum eingöngu
af saltframleiðslu sinni?
Timbuktu er í suðlægasta
hluta Sahara-eyðimerkur-
innar, og ef ekki er flogið

Einn af betriborgurum
þessa bæjar vai að fara í
konungsveizlu og var kom-
inn í kjól og hvítt og bú-
inn að festa á sig allar orð-
urnar sínar. Átta ára gamall
sonur hans stóð álengdar og
fylgdist með föður sínum.
— Jæja, er ég nú ekki
orðinn fínn? sagði faðirinn
og strauk orðurnar á brjóst-
kassanum.
— Nöj, svaraði strákur.
— Heldurðu að kóngur-
inn sé fínni?
— Kóngurinn? át strák-
urinn eftir föður sínum og
setti upp hneykslunarsvip.
— Nei, hann er nú bara eins
og lögregluþjónn og stund-
um er hann bara eins og
venjulegur maður.
— Hver er þá fínn? spurði
faðirinn.
Augu drengsins ljómuðu
af ánægju, þegar hann svar-
aði um hæl:
— Lúðrasveitarmennirnir!
★
Lifandi vitleysa er betri
en dautt snilldarverk. —
Bernhard Shaw.

/jjIÁoU
1903 lögðu 213 bílar af
ýmsum tegundum af stað frb
Versölum í kappakstur, og
leiðin, sem aka átti, var Par-
ís—Madríd. Þessi kappakst-
ur tókst hörmulega. Hvers^.
mörg mannslíf hann kostaði
er ekki vitað með vissu, en
svo mörg slys gerðust, að
frönsku stjórnarvöldin sáu
ástæðu til þess að taka mál-
ið í sínar hendur. Stjórnar-
völdin höfðu snör handtök
og stöðvuðu kappaksturinn
í Bordeaux og létu draga bíl-
ana aftur til Parísar. Spönsk
stjórnarvöld létu málið einn-
ig til sín taka og bönnuðu
kappakstur innan landa-
mæra sinna. Skömmu síðar
var kappakstur einnig bann-
aður í Frakklandi, Ítalíu,
Þýzkalandi og Austurríki.
1743 var slátrarinn John
Breeds hengdur í borginni
Rye í Suðvestur-Englandi.
Breeds hafði verið handtek-
inn fyrir lítilvægar sakir og
borgarstjórinn, James Lamb,
lét varpa honum í fangelsi.
Þegar Breeds slapp úr því,
nokkrum árum síðar, var
hann orðinn eignalaus og ör-
snauður maður, og sór þess
dýran eið, að hefna sín á
borgarstjóranum. Kvöld eitt
fylgdist hann með ferðum
hans, þar sem hann var að
koma af skrifstofu sinni, og
’ hliðarsundi réðist hann á
hinn virðulega embættis-
mann og stakk hann til bana.
En ólánið elti John Breeds.
Lamb hafði af tilviljun skip-
að annan mann í stöðu sína
um tíma, svo að Breeds
myrti rangan og alsaklaus-
an mann. Breeds var brátt
handtekinn, og þegar borgar-
stjórinn las upp dauðadóm
hans, hrópaði hinn óláns-
sami slátrari: „Ég fórmanna-
vilt. Það voruð þér, sem ég
ætlaði að myrða, og ég
mundi gera það nú, ef ég
væri ekki í þessum bölvuð-
am handjárnum!"