Fálkinn - 21.06.1961, Blaðsíða 15

AÐ SLEIKJA SÚLSKINIÐ
Já, það er enginn vafi á því. Okkur
finnst fallegra að vera dekkri á húð
og hörund. Náttúrlega ekki eins dökk
og svertingjar, heldur hérumbil. Aum-
ingja sveitingjarnir, þeir hafa víst ekk-
ert gaman af að liggja í sólbaði. En
við gerum þetta með gleði. Liggjum
marflöt, lokum augunum og teygjum föl
fésin mót sólu. Eiginlega finnst mér
þetta ekkert þægilegt, þótt konan reki
mig til þess af og til. Sumir segja það
vera sitt líf og yndi að liggja og sóla
sig. Svo má alls ekki sofna, því þá get-
ur maður fengið sólsting og dáið. Og
skyldi vera nokkuð auðveldara að kom-
ast til himna, þótt maður sé brúnn á
kroppinn? Aldrei hef ég heyrt þess
getið.
Sumir eru alveg óþreytandi að ná
sér í sól. Þeir fara af stað strax í marz
og príla upp á jökla bera til þess að
ná sér í smá brúnku. Svo koma þeir
til bæjarins og blanda sér inn um þá
hvítu og eru alveg eins og Indíánar
í kúrekamynd. Og montið í þeim! Svo
fer sólin líka að skína í bænum. Þá
ganga þeir á götunum með andlitið
teygt til himins, svo að sólin nái að
skína lárétt á þau. Fyrir kemur, að
svona sóldýrkandi ganar beint á ljósa-
staur. Þá hlæ ég, ef ég er nálægur.
Svo fara þeir í Laugarnar á morgnana
og spranga þar um berir. Þið hafið
ábyggilega heyrt um þann, sem hafði
eldspýtur milli tánna á sér, þegar hann
lá í sólbaði. Það gerði hann til þess,
að sólin næði að skína milli tánna.
í hádeginu er Arnarhóllinn þakinn
sóldýrkendum, sem hneppa frá öllu,
sem velsæmi leyfir að hneppt sé frá,
og hleypa sólinni inn á sig. Svo maka
þeir sig í sólolíu, sem er unnin úr
hvallýsi. Þegar vinnu er lokið, fara þeir
í Nauthólsvík. Ég þekk; einn ungan,
giftan mann, sem alltaf fer í Víkina
eftir vinnu, og þá konulaus, náttúrlega.
Og hann tekur alltaf af sér giftingar-
hringinn, — svo hann geti orðið brúnn
undir honum.
Svo eru það hinir, sem lítið eru fyrir
sólböðin. í þeim hópi eru margir, sem
ekki geta orðið almennilega brúnir, því
brúnkan hleypur öll í kekki, svo það
er ekki nokkur mynd að sjá þá. Þeir
eru kallaðir freknóttir. Það þykir ekki
fínt, að vera brúnn í kekkjum, heldur
verður þetta að vera jafnt og fallegt.
Sumir þola illa sól. Þeir verða eldrauðir
eftir sólbað, síðan stríkkar á skinninu
og þeir verða eins og ævagamlar múmí-
ur í framan, en svo springur allt í sund-
ur og húðin flettist af þeim. Og þeir
eru eins náfölir og áður. Þessir menn
verða illir og fá sér barðastóra hatta.
Eiginlega ættu þeir að vera fæddir Ar
abar, því mér er sagt, að þar í lóndum
reyni menn að forðast sólargeislana a
húðina eins og heitan eldinn, og alfín-
ast þyki að vera snjóhvítur.
En svo getur komið hroðalegt ba'-b
í bátinn. Sólin á það til að láta alls
ekki sjá sig heilt sumar, eins 03 395■ -,
rigningasumarið mikla, þegar þrjú börn
fæddust með sundfit. Þá eru góð ráð
dýr, því ekki dugir að láta hugfallast.
Ljósalampinn er notaður óspart, svo og
brúnumeðul, en þeir, sem meira mega
sín, fara til Majorka. Á rigningarsumr-
um er ennþá fínna að vera brúnn en
ella. Það er af Þvi, hve fáir geta skart-
að með hörundið koparlitað. Að sjá
brúnan mann á svoleiðis sumri, er ör-
uggt merki um óvenjulega þolinmæði
við lampann eða Majorkaför. En hinir
eru grænir af öfund.
En komi óvenjulega sólríkt sumar og
allir, sem vilja geti orðiö eitt.hvað dekkn
en þeir eiga að sér, þá taka menn minna
eftir því og hinir fölu vekja meiri at-
hygli. Ég er viss um, að ef sólin héldi
nú áfram og skini allan veturinr., þá
myndi vera orðið miklu fínna að vera
náfölur Þá fer maður að skilja Arabana.
Annars held ég nú, að vísindamenn
hljóti að fara að finna upp lyf, sem
hægt er að sprauta mann með og geti
maður þá tekið hinum ýmsu litbreyt-
ingum. Þá hættir ábyggileg alveg að
þykja fínt að vera brúnn. Það er svodd-
an skítalitur. Hugsið ykkur, hve miklu
fallegra væri að sjá rau't fólk og grænt
eða blátt. Svo gæti muðrr skipt um lit
eftir vild. Færi vel á þ ;:í., að mikið
væri um fánalitina 17. juní, þ. e. sum-
ir væru rauðir, aðrir bláir o. s. frv.
Þá þyrfti ekki hálf þjóðin að liggja á
jörðinni, þótt sólin skini einn sunnudag.
Sjálfur hálfkvíði ég fyrir því í sum-
ar, ef sólin lætur mikið sjá sig. En
maður verður víst að tolla í tízkunni.
En ég er að hugsa um að beinbeita mér
á framhliðinni í sumar, því ég varð
svo ansi brúnn á bakinu í fyrra.
Dagur Anns.
FALKINN 15