Fálkinn - 26.12.1962, Blaðsíða 30

Eaa
getið notið feguróarleyndardóms Morthu Hyer
„Ég nota Lux-sápu á
hverjum degi“, segir
Martha. „Ég hef
komizt að raun
um, að hún
verndar hörunds- i
lit minn eins og J
bezt verður á kos- L
hvít, bleik, blá
græn og gul
‘WXílt
..Lux er min sápa“. segir Martha Hver. ,.Ég hof
notað Lux árum saman. Hún var mér góður fé-
lagi. begar ég kom til Hollvwood. Þið megið ganga
að bvi vísu. að Lux-sápan fvrirfinnst á snyrtiborði
sérhverrar kvikmyndastiömu".
•Tá. begar bið notið lux-sápu. er ekki eingöngu um
andlitsbvott að ræða ■— heldur og feo-urðarmeð-
höndlun. Og bér munuð verða Martha Hever sam-
Tnála um bað, að betri sápu fyrir hörundið getur ekki.

9 af hverjum 10 kvikmyndastjörnum nota Lux handsápu
X-LTS 923/IC-8041-50
FÁLKINN
Skuggamyndir
Framhald af bls. 11.
standa síðan upp. Þá kemur Dolores
dansandi inn .... ég rétti henni höndina,
og hún hoppar léttilega eins og fjöður
upp á herðar mér. Loks kemur vesiings
Dot og stekkur fyrst upp á öxlina á
mér, þaðan á öxl Dolores og upp á höf-
uð hennar, þar sem hann rís upp á aftur-
lappirnar og byrjar að dansa.
Þegar fór að rigna, varð Dolores kvef-
uð. Er við komum inn, brann hún eins
og eldur og gat ekki tekið stökkið. Ég
snéri mér til hliðar til að taka af henni
fallið, en hún datt máttlaus af öllum
sínum þunga ofan á mig, veslings stúlk-
an. Ég öklabrotnaði og við féllum bæði
til jarðar...Ég reyndi að gera það
að hluta af atriðinu. .... Ég lét eins
og fífl og hélt á stúlkunni minni í fang-
inu, meðan ég haltraði út á öðrum
fæti. Dot dansaði út á éftir okkur.
Þetta var í síðasta sinn, sem við
komum fram hér. Káti Jumbo sagði:
,,Ég er heppinn eða hitt þó heldur!
Múrsteinsætan hefur brotið í sér tönn,
hafmeyjan er hálfdauð. Sterki maður-
inn hefur tognað. Við getum ekki haldið
fleiri sýningar. Við neyðumst til að
skilja ykkur eftir hér, drengur minn.
Ég verð að fara til Portmouth til að ná
í nýja listamenn.“
,,Og hvað á ég að taka til bragðs með
stúlkuna mína. Ég hef aðeins eina hönd
og einn fót, og hún hefur hitasótt,“
spurði ég. „Hægan, hægan þó, maður.
Ég gef þér drengskaparorð mitt fyrir
því, að ég skal ná í lækni til þín,“ svar-
aði hann.
,,Og hvað um launin okkar?“ spurði
ég þá, og hann sagði: ,,Ég sver við sálar-
heill mína, að ég hef enga peninga, en
um leið og ég kem til Portmouth fæ
ég einhverja, og þá skalt þú fá þína. Þú
þekkir mig nú. Ég lofa því upp á æru
og trú. Á meðan skal ég vissulega ann-
ast um Dot fyrir þig.“
Og síðan tók hann hundinn upp ....
ég bjó ekki yfir nægum kröftum til
að hindra það. Hann gekk út, ég heyrði
keyrin smella og vagnhjólin skrölta í
forinni.
En Dot litli hljóp leiðar sinnar og
kom aftur hingað - - • • Ég hef talað of
mikið, herra. Ég hélt að þér væruð
læknirinn. En ef þér hafið hjartað á
réttum stað, þá sjáið þér um að ná í
lækni til stúlkunnar minnar .... og
dálítið kjöt handa hundinum. Ég á
ennþá fáeina skildinga. ... . “
„Geymið þá, ég kem strax aftur,“
sagði ég og hljóp út í rigninguna með
Dot á hælunum. Við hlupum inn í bæ-
inn og börðum lengi og ákaft á svarta
hurð með slitinni plötu, sem á stóð
MacVitie. læknir.
Gamli maðurinn kom sjálfur til dyra,
um leið og hann burstaði hrukkurnar
úr vestinu sínu. Hann virtist vera mjög
hrumur og bauð mér inn í móttökuher-
bergi sitt. Allt þar inni leit út eins og
30