Fálkinn - 29.05.1963, Blaðsíða 24

JarðskjáUtariiir
Framh. af bls. 13.
Næstur kom Hrunamanna- og Stokks-
eyrarhreppur með rúm 13.000 hvor.
Jarðspell af landskjálftanum voru met-
in á 27.500 krónur, mest í Landmanna-
hreppi.
Það var ekki komið í móð þá að
hið opinbera hlypi undir bagga þegar
.slík áföll bar að höndum. Stjórnarvöldin
sátu hjá og höfðust ekki að. En sam-
skot voru hafm um allt land. Það munu
ekki þykja stórar upphæðir nú, sem
gáfust til jarðskjálftafólksins. Rausnar-
legastir urðu Norðmýlingar og Seyðfirð-
ingar, sem gáfu samtals 4.150 kr. Úr
Reykjavík gáfust 3000 krónur, en eins
Vinnufata-
búðin
Laugaveg 76
LEE
SMEKK
BUXUR
AKIar stærðir
Vinnufata-
búðin
Laugaveg 76
24 FÁLKINN
og áður segir veittu Reykvíkingar aðra
hjálp meiri. Úr Gullbringu-og Kjósar-
sýslu komu 150 krónur og Þingeyjar-
sýslum 600.
Meginhluti samskotafjárins kom frá
Danmörku, þar sem Kristján IX. gekk
á undan með stórgjöf. Þar söfnuðust
um 100.000 kr. og dálítið í Englandi og
Svíþjóð. Alls urðu erlendu samskotin
117.000 kr. og 4.600 frá íslendingum
vestan hafs. Ásamt innlendu samskot-
unum urðu þetta 144.000 krónur, og til
útbýtingar komu um 138.000 krónur eða
um 60% af tjóninu.
Jarðskjálftinn 1896 varð ægilegri i
augum fólksins fyrir það, að langt var
um liðið síðan verulegur jarðskjálfti
hafði gengið yfir suðurland. Frá síðasta
stórjarðskjálftanum voru liðin 112 ár,
og hræringarnar í sambandi við Heklu-
gosið 1845 og Krakatindagosið 1878
voru litlar og gerðu ekki teljandi skaða.
Þeir menn voru til, sem höfðu orð
á því að flýja býli sín, en þegar frá
leið urðu þeir afhuga þeim ásetningi.
Þeir byggðu upp aftur, eins og „Bónd-
inn á Hrauni.“ En ekki varð séð á þeim
byggingum að reynt væri að varast
vítin og leitast við að byggja sterkar
en áður. Reynslan af jarðskjálftanum
hafði yfirleitt orðið sú, að timburhús
stóðust hann, en hin þungu torfþök
sliguðust og veggir úr torfi og grjóti
gengu út og inn og hrundu. Túngirð-
ingar úr hraungrýti jöfnuðust víða við
jörðu, og kann það að hafa ýtt undir
notkun gaddavírs, sem fór að flytjast
litlu siðar. Það varð líka algengara eftir
jarðskjálftann að nota bárujárn á þök,
en tyrfa þó ofan á til að varna kulda.
Skúli Skúlason.
Blaðsölubörn í öthverfum!
takið eftir!
Framvegis verður FÁLKINN af-
greiddur á hverjum þriðjudegi kl.
13.00 á eftirtöldum stöðum til
hægðarauka fyrir ykkur:
Tunguvegi 50, sími 33626.
Langholtsvegi 139, kjallara,
sími 37463.
Kleifarvegi 8, kjallara,
sími 37849.
Melgerði 30, Kópavogi,
sími 23172.
Fálkinn flýgur út
\ ú hngsar . . „
Framhald af blj. 9.
— Er ekki mikið verk að semja re-
výu?
— Jú, það er miklu meira verk en
nokkurn grunar, sem ekki hefur reynt
það sjálfur. Mér hefur talizt svo til að
það þurfi eina og hálfa vélritaða blað-
síðu á móti hverri mínútu. Svo er það
líka oft þannig að þegar til kemur verð-
ur að fella margt burtu vegna þess að
það er ekki framkvæmanlegt og þá
verður að finna annað staðinn. Á bak
við eina revýu liggur svo mikil vinna
að ótrúlegt má kallast. Og stundum
getur maður orðið leiður á þessu öllu
saman. Þetta er ekki tómur leikur.
— Og þú ert alveg hættur öllu leik-
standi?
— Já nema ef til vill einu sinni á
ári að ég þá skemmti fyrir Lions í góð-
gerðaskyni. Núna hef ég það rólegt og
horfi bara á sjónvarpið. Sjónvarpið er
mitt líf og yndi og þegar ég kem heim
á daginn kem ég mér vel fyrir og horfi
á það langt fram á kvöld. Maður sér
kannski allt uppí 90 filmur á viku fyrir
utan alla skemmtiþættina. Fyrst eftir
að ég fékk sjónvarpið var ég hálf
hræddur um að hjónabandið mundi
fara út um þúfur því konan varð hálf
afbrýðissöm. Ég sat yfir sjónvarpinu
frá klukkan fjögur á daginn til ellefu
á kvöldin en núna kemur þetta öðruvísi
út. Núna veit ég á hvað ég á að horfa.
— Finnst þér að við ættum að hafa
sjónvarp hér?
— Tvímælalaust. Sjónvarpið er bæði
fræðandi og skemmtilegt.
— Sumir hafa verið hræddir við
glæpahneigð í kjölfar sjónvarpsins.
— Fólk getur farið í kvikmyndahús
til að sjá glæpamyndir og því má það
ekki eins sitja heima í stofu og sjá þær?
Ég skal segja ykkur að mottóið í þess-
um myndum er: Glæpur borgar sig
aldrei. Glæpamaðurinn næst alltaf. Og
svo allir grínþættirnir, maður. Ég þekki
mann sem heitir Ben Lion og fyrir
nokkrum árum sá hann um skemmti-
þætti í sjónvarpinu. Nú hef ég ekki séð
hann í nokkur ár fyrr en um daginn
fyrir hreina tilviljun. Ég var hérna við
sjónvarpið mitt og horfði á þátt og þessi
þáttur hefst venjulega á því að stjórn-
andinn bendir á einhvern í salnum og
biður hann að standa upp og kynna sig.
Og hver ætli hafi staðið þarna upp
nema vinur minn, Ben Lion. Núna ætla
ég að skrifa honum og segja frá þessu
skemmtilega atviki. Já það hefur mikið
verið rætt um sjónvarpið og margir
góðir brandarar fokið.
Það er húmör í þessum Ameríkönum,
maður. Um daginn sagði Bob Hope til
dæmis, er hann var að tala um geim-
för:
„Ameríkumenn komast aldrei til
tunglsins fyrr en Rússar hafa flutt eitt-
hvað af kvenfólki þangað.“
Framh. á bls. 36.