Fálkinn - 29.05.1963, Blaðsíða 35

□TTD DG BRLJÐUR SÆKDNUNGSINS
Jafnskjótt og Ottó og Danni höfðu afhent græðijurtimar, fóru
þeir til herbergja sinna. Fáum mínútum eftir að þeir komu
þangað var þeim tilkynnt að þeir ættu að koma til málsverðar.
Þeir snæddu vel, enda voru þeir svangir. En greifinn varð
algjörlega að fara eftir mataræði þvi, sem Danni hafði fyrir-
skipað. Hann leit því heldur óhýru auga til Ottós, sem hámaði
í sig lostætið. „Ég dáist mjög að því, hvernig þér drápuð
björninn, Ottó lávarður,“ sagði Eðvald smeðjulega. En Ottó
var með fullan munninn og svaraði engu. Eðvald fór nú að
segja frá því hve skógarnir í kringum kastalann væru auðugir
af dýrum og spurði Ottó hvort hann væri mikill veiðiáhuga-
maður. Ottó sagði svo vera. Þá stakk Eðvald upp á því, að
þeir færu á veiðar á morgun.
Það létti þegar yfir svip greifans, er Eðvald stak'k upp á veiði-
ferð. En Ottó hugsaði um það, að þá yrði þörf fyrir alla her-
mennina til þess að berja utan runnana. „Skál fyrir góðri
veiði á morgun,“ sagði Ottó og lyfti krúsinni sinni. „Fyrir
síðustu veiðiferð þinni ,“ hugsaði Eðvald um leið og hann skál-
aði. En greifinn sat í þungum þönkum. Hann hugsaði um hvort
hann ætti ekki að láta Danna, þ. e. a. s. Dr. Valentínus fara á
veiðar líka, því að satt að segja var honum orðið í nöp við
hann sökum þess að læknirinn lét hann lifa í meinlæti. „Það
er bezt að læknirinn okkar fari með,“ sagði greifinn illgirnis-
lega. ,,Þá getur hann sýnt hæfileika sina til að drepa." Ottó
hafði gert ráð fyrir því að Danni yrði eftir í kastalanum, svo
að hann sagði íbygginn: „En ef Kareh skyldi versna? Er þá
ekki betra að læknir sé við hendina?" Greifinn gat ekki annað
en samsinnt þessu.
Um kvöldið útskýrði Ottó ráðagerð sína um flótta. Jafnskjótt
og veiðiflokkurinn væri kominn yfir vindubrúna, áttu þau
Karen og Danni dulbúin sem hermenn að fara á eftir eins og
þar væru á ferð hermenn, sem seinir hefðu orðið fyrir og
ættu að fylgja veiðiflokknum. Jafnskjótt og veiðiflokkurinn væri
kominn inn i skóginn, þá ættu þau að ríða eins hratt og þau
gætu í aðra átt. Þeir mundu aftur hittast og væri kennimerkið
ugluvæl. Næsta morgun fór veiðiflok'kurinn mjög snemma aí
stað. Eðvald fór fyrir þessu fríða föruneyti. „Á ekki að bíða
eftir greifanum?" spurði Ottó fylgdarmann sinn. „Greifinn fer
ekki á veiðar núna?“ sagði fylgdarmaður hans ísmeygilega.
Þessum möguleika hafði Ottó ekki gert ráð fyrir. Nú gat hann
ekki snúið til baka og varað Danna við. Skyldi Danni ráða við
þennan vanda?
FALKINN
35