Fálkinn - 19.06.1963, Blaðsíða 6

SÆTON BORGARTON
VHJSKIPT A VINI
vora, gamla sem nýja, bjóðum vér velkomna í hið
nýja aðsetur vort, að BORGARTÚNI 1. — I þess-
um nýju húsakynnum batnar öll aðstaða vor, til
bættrar þjónustu, til mikilla muna.
Eins og áður, bjóðum vér yður allar hugsanlegar
tryggingar
með beztu fáanlegum kjörum.
VÁTRYGGINGAFEIAGIÐ V
Borgartúni 1 — Sími 11730 — Reykjavík
6 FÁLKINN
Enn xun uppeldi barna.
Til Pósthólfs Fálkans,
Reykjavík.
Ég var nokkra stund að
velta því fyrir mér hvernig
ég ætti að haga ávarpinu í
upphafi þessa bréfs. Mér
fannst dálítið væmið að skrifa
Kæri Fálki og uppskrúfað að
skrifa Háttvirta blað. Þetta
ávarp varð því fyrir valinu.
í kvöld gefst mér tækifæri
á að skrifa ykkur stutt bréf
sem ég hef verið að hugsa um
síðan í matartímanum í dag.
þetta á ég þremur aðilum að
þakka. Fyrst er að nefna
börnin mín. Þau eru nú sofn-
uð og lofa pabba sínum að
eiga svolitla stund til eigin
þarfa. Þá er að nefna konuna
mína elskulegu en hún fór á
bíó með vinkonu sinni svo
hér er allt mjög rólegt. Og
svo er það bráðókunnugur
maður úti í bæ sem ég hef
aldrei séð og veit það eitt um
að hann skrifaði ykkur bréf
ekki alls fyrir löngu og kall-
aði sig J. H. Þessum aðilum
öllum færi ég mínar beztu
þakkir.
Það er oft gaman að lesa
Pósthólfið. Þar sér maður
hin furðulegustu bréf. Það
eru stutt bréf og löng bréf,
heimskuleg bréf og gáfuleg
bréf og vel skrifuð bréf og
þannig mætti lengi telja. Eitt
er þó einkenni þeirra flestra:
Þau eru flest skrifuð af reið-
um mönnum og stundum af
mjög reiðum mönnum. Þeir
hafa allt á homum sér og það
er allt öllum að kenna nema
þeim. í þeirra kálgarði vex
ekki nokkurt það illgresi sem
umræðu er vert. Það er svo
sem allt í lagi og ánægjulegt
til þess að vita að einhver
skuli þó vera ánægður með
sig og sinn garð á þessum síð-
ustu og verstu tímum sem
ætla má að séu voðalegir ef
dæma á eftir skrifum þessara
manna.
Nýlega voru í Pósthólfinu
tvö bréf með stuttu millibili
sem vöktu áhuga minn.
Annað var frá manni sem
kallaði sig Sig. Sig. Það
fannst mér gott hjá honum.
Hann skrifaði um að nauðsyn-
legt væri að foreldrar kynnu
að beygja nöfn barna sinna
rétt. Ég var honum hjartan-
lega sammála. Mér fannst
þetta gott bréf, bæði vel skrif-
að og mikil nauðsyn á að
hreyfa þessu máli. Hitt bréfið
var frá einhverjum sem kall-
aði sig J. H. Það er þetta
bréf sem ég vil gera að sér-
stöku umræðuefni í þessu
bréfi mínu.
Það er einkennileg árátta
eða ástríða sumra manna að
vera alltaf að finna að upp-
eldi annarra manna barna
Þá er það alkunna að sumir
menn eiga í stöðugum útistöð-
um og baráttu við börn. Flest-
ir eiga þessir menn það sam-
eiginlegt að eiga engin börn
sjálfir. Þeir hafa því enga
reynslu í uppeldi barna en
samt sem áður telja þeir sig
réttkjörna dómara í þessum
efnum og eru sýknt og heilagt
að halda fram skoðunum sín-
um. Venjulega breytast þessi
sjónarmið með fyrsta barn-
inu. Það er eins og raddir
þeirra hljóðni þegar á hólm-
inn er komið. Mér virðist
H. J. vera dæmigerður full-
trúi þessara manna. Hann er
í bréfi sínu að tala um að for-
eldrar eigi að vanda um orð-
bragð barna sinna. Það er nú
svo. Ég fyrir mitt leyti dreg
ekki í efa að það munu flest-
ir foreldrar gera. En það eru
margar hliðar á hverju máli.
Nú má ennig skilja þetta
svo að mér sé ekki sama þótt
einhverjir séu að svala geð-
illsku sinni með því að tala
um hiuti sem þeir hafa ekkert
vit á. Það er hverjum manni
frjálst. En síðan ég las bréf
J. H. í hádeginu í dag hef ég
verið að velta nokkrum
spurningum fyrir mér sem ég
var að hugsa um að spyrja
J. H. að. Hvar heldur J. H. að
börnin læri fyrst og fremst
ljótt orðbragð? Ætli orsakar-
innar sé ekki fyrst og fremst
að leita hjá þeim fullorðnu
sem hafa þetta allt of oft fyr-
ir börnunum. Og það er rétt
að spyrja J. H.: Er þá ekki
nær að kenna þeim fullorðnu
sæmilegt orðbragð? Ég held
að sumar sakirnar í „upp-
eldismálunum“ sé fyrst og
fremst að finna hjá þeim full-
orðnu. Ég held að menn ættu
að vanda betur málfar sitt
heldur en þeir oft gera þegar
börn hlusta á. Það getur verið
að þeir sem ekki eiga börnin
séu eins áhrifamiklir í upp-
eldinu eins og foreldrarnir.
Þetta ætti J. H. að hugleiða.
Svo hef ég þetta bréf ekki
lengra en kveð ykkur og
þakka fyrir birtinguna.
Þriggja barna faðir.