Fálkinn - 14.08.1963, Blaðsíða 16

Aldrei hefur átt sér stað hjónaskiln-
aður í Englandi, sem kostað hefur meira,
en þriðji skiinaður hertogans af Argyll.
Argyilmálið er röð stórkostlegra við-
burða. í fyrsta iagi var hertogaynjan
dæmd til að greiða morð fjár í skaða-
bætur til einkaritara hertogans fyrir
ærumeiðandi ásakanir. Svo var deilt um
verðmæti, sem hertogaynjan sagðist
hafa fengið að gjöf frá hertoganum. Og
loks hefur hertogaynjan sakað hertog-
ann um að hafa framið hjúskaparbot
með stjúpmóður hennar.
Þetta allt er svo kryddað með ýms-
um smáatriðum eins og fölsuðu sím-
skeyti, tiivitnunum í bréf, þar sem her-
toginn kaliar eiginkonu sina „S“ (hann
hefur unnið eið að því, að það þýði
Satan!) og dagbók hertogaynjunnar,
sem hertoginn hefur lagt fram sem
sönnunargagn gegn henni, en hún held-
ur því fram, að hann hafi stolið henni
úr skrifborði hennar. Við þetta bættist
svo, að allur lax í veiðivatni hertogans
var eitraður og að brotizt var inn hjá
honum bæði í Inveraraykastala og í íbúð
hans í London.
Fóik fylgdist með málinu af miklum
ákafa. Þegar öllu er á botninn hvolft
eru ekki nema 27 hertogar í eyríkinu,
auk konungsfjölskyidunnar, og hertog-
inn af Argyll er sá ellefti í röð Argyll-
ættarinnar. Janfvel þótt hann hefði lifað
kyrrláttu lífi, hefðu blöðin fylgzt náið
með honum.
Þessi iaukur hinnar tignu ættar varð
heimsfrægur, þegar hann hóf leit að
fjársjóði í Tobermoryvikinni á vestur-
strönd Skotlands. Sagt er, og þrjátíu
miiljón pund liggi þar grafin. Hertoga-
16 FÁLKINN
ynjan var á unga aldri þekkt undir
nafninu ungfrú Margaret Whigham.
Brúðkaup hennar, er hún giftist banda-
ríska fjármálamanninum og golfleik-
aranum Charles Sweeney, var áiíka mik-
ill viðburður og það, er hertoginn
kvæntist dóttur blaðakóngsins Beaver-
brooks.
Samkvæmt enskum lögum verður sá
aðili, sem krefst hjónaskilnaðar, að
skýra frá nafni þess aðila, sem hann
áh'tur, að makinn hafi framið hjúskapar-
brote með.
Hertoginn hefur í öryggisskyni nefnt
ekki færri en þrjú þekkt nöfn: Fulltrúa
Vestur-Þýzkalands, sem er bróðir eld-
flaugasérfræðingsins Von Braun, þekkt-
an kaupsýslumann á alþjóðavettvangi
og fyrrverandi blaðafulltrúa Savoy-
hótelsins, Ailir segjast þeir vera sak-
lausir.....
Bara að leitin í Tobermorvíkinni
hefði nú borið árangur! Þá hefði hertog-
inn ekki neyðzt til að auglýsa Inveraray-
kastalanum til leigu með laxveiði, ellefu
þjónum og serkjapípuleikurum. HER-
TOGAYNJAN heldur því fram, að hún
og fjölskylda hennar hafi varið stórfé
til viðgerða á höllinni og í leitarferðir
hertogans.
Það er staðreynd, að skip úr spánska
flotanum leitaði árið 1588 inn í Tober-
moryvíkina. Sumir halda því fram, að
það hafi verið hið fræga Duque de
Florencia hlaðið gulli og silfri.
Maclaenfjölskyldan verzlaði við skip-
stjórann, en þegar hún komst að því,
að skipið var búið til farar án þess að
reikningar hefðu verið greiddir, varð
fjölskyldan svo æf, að hún skaut á skip-
ið. Það brotnaði í spón og sökk. Með
konungsbréfi var einum forföður her-
togans og eftirkomendum hans heimilað
að leita að fjársjóðnum og hirða 99 pró-
sent af honum.
Tveir næstu hertogar voru svo önn-
um kafnir við illdeilur, að þeim vannst
ekki tími til að leita að auðævunum,
áður en þeir voru hálshöggnir.
Árið 1661 kafaði sænskur kafari nið-
ur að flakinu og kom með ýmislegt upp.
Sérfræðingar segja, að 6000 tonnum
verði að ryðja burt til að komast niður
að flakinu og mörgum þúsundum í við-
bót, ef unnt á að vera að vinna þar.
Argyllhjónaskilnaðurinn verður einn
sá dýrasti í brezkri réttarsögu .... og
það er ekki svo lítið. Dýrara var það
þó, þegar þingið þurfti að fjalla um mál
af þessu tagi í gamla daga. Það voru
einungis þeir riku í þjóðfélaginu, sem
höfðu efni á slíku bruðli.
Fyrir einni öld voru skilnaðar-dóm-
stólar settir á fót og margir óttuðust þá,
að enska þjóðin myndi biða siðferðileg-
an hnekki.
Ensk hjúskaparlög eru frábrugðin
okkar lögum um sama efni. Raunveru-
lega er aðeins eitt atriði, sem veitir
aðila rétt til að krefjast hjónaskilnað-
ar. Það er hjúskaparbrot. En nú á okkar
dögum hefur verið knúð svo fast á lög-
gjafann, að önnur atriði hafa verið við-
urkennd sem skilnaðarástæður svo
sem grimmd, ólæknandi geðveiki, kyn-
sjúkdómar, þrigga ára skilnaður að
ástæðulausu o. s. frv. Hið mikilvægasta