Fálkinn - 14.08.1963, Blaðsíða 20

Þad $em
huguriim
gimist
—1——MWHUIIiiHlll
Sonja brosti, þegar hún kom aitur irá giugganum inn í
búðina til hinna afgreiðslustúlknanna og gleymdi alveg
nokkra stund þvi, að þær voru alltaf að stríða henni á hinni
löngu trúlofun.
Dóra með Ijósa hárið litaða var alltaf fyrst með athuga-
semdir.
— Já, en hvað er þetta, Sonja? sagði hún, og hún hafði
sagt það oft áður. — Er það virkilegt, að þú hafir enn ekki
fengið trúlofunarhring?
Nú, en þú getur svo sem alltaf farið upp á borgardómara-
skrifstofu og látið gifta þig.
— Ég ætla ekki að láta gifta mig eins og stúlka, sem
neyðist til þess í skyndingu, svaraði Sonja.
Já, elskan, það er alveg rétt, sagði ein saumakonan. En
finnst þér Sam annars ekki vera lengi að þessu? Nú eruð
þið búin að vera saman í fjögur ár og þú hefur enn ekki
fengið trúlofunarhring.
Nashyrningurinn getur ef til vill útvegað Sonju trúlofunar-
hring, sagði Jói þegar hann og Kandinsky voru að búa til
lítinn bás handa nashyrningnum úr appelsínukössum.
Gamli maðurinn, sem hafði áhyggjur af, hvaða krafta-
verka Jói myndi krefjast af litla dýrinu, svaraði alvarlegur
og dálítið áhyggjufullur:
— Hann lítur nú ekki út fyrir að vera hraustur, Jói.
— Hann saknar pabba síns og mömmu, sagði Jói og gældi
innilega við vanskapað horn kiðlingsins.
— En heldur þú annars, að hornið sé nógu stórt til að við
getum óskað okkur?
— Við getum ekki gert annað en reynt...
— Hvers óskar þú, herra Kandinsky?
— Hvers ég óska? Gamall maður eins og ég — hvað
vantar mig eiginlega?
Hann tók straujárnið og spýtti á það. — Æ, jæja, járnið
er strax orðið kalt. Jú, hér kemur ein, sagði hann. —Ég
vildi gjarna eiga sjálfvirka gufupressu. Maður opnar hana og
setur buxurnar inn í hana. Maður lokar henni og ýtir bara
á einn hnapp — og bzzzzzzzzzz, gufan er komin. Maður opnar
hana aftur og buxurnar eru pressaðar.
Kandinsky lék allt með höndunum um leið og hann sagði
þetta. — Svona hlutar hef ég óskað mér alla ævi, Jói. Já, ég
óska mér sjálfvirkrar gufupressu. en þegar ég hugsa mig um,
get ég vel séð, að það er að fara fram á of mikið. Því að þetta
er jú mjög lítill nashyrningur, þegar öllu er á botninn hvolft.
— Já, en þá skulum við reyna eina af mínum óskum,
sagði Jói. Hann kom við horn kiðlingsins og sagði hátt:
— Ég vildi óska, að mamma færi með mig í bæinn. í bíó.
— Jói, kallaði móðir hans á sama augnabliki. Hún hall-
aði sér út um glugga á húsinu. — Hvað ert þú að gera?
— Mig langar að fara'til Sam í æfingasalinn.
— Já, en vertu nú ekki lengi þar niður frá. Þú átt að
koma með mér í bæinn seinna í dag.
— Hún — hún rætist, hvíslaði Jói að Kandinsky.
— Þú átt að fara til tannlæknis, hélt móðir hans áfram.
— Hún rætist ekki, andvarpaði Jói.
Inngangurinn inn í æfingasal Svarta-fsaks var í gegnum
búð hans, þar sem hann seldi steikt fiskflök með brúnuðum
kartöflum. Þegar Jói kom inn í salinn, voru tveir að æfa
hvorn annan í fjölbragðaglímu og hnefaleikamaður barði
sandpoka. Sam stóð og herti vöðvana fyrir framan teppi af
Windsorkastala — og ljósmyndari dansaði í kringum hann
og mundaði myndavélina. Svarti-fsak gekk sjálfur um meðal
mannanna í æfingasalnum, maðurinn, sem var bæði vin-
gjarnlegur og strangur og var þekktur í hverfinu vegna
20
FALKINN