Fálkinn - 04.09.1963, Síða 13

þekkti hana ekki, hafði bara séð nafnið
í bókum gistihússins fyrir nokkrum
dögum. Dyravörðurinn hringdi upp og
enginn svaraði. Þetta var eins og Morty
vildi hafa það. Hann gekk inn í lyft-
una og fór upp á herbergi nr 303. Það
var enginn í ganginum og hann átti
ekki i neinum erfiðleikum með læsing-
una. Hann var maður til að fást við
einn lás.
Þetta var snyrtileg íbúð með stórri
dagstofu og svefnhei’bergi með aðliggj-
andi baðherbergi. Á borðinu í dagstof-
unni voru nellikur og við hlið þeirra
whiskeyflaska og glas. Morty fékk sér
drykk og slakaði á. Ungfrú Estelle
Delamain var áreiðanlega úti að
skemmta sér með vini sínum, og það
var enn of snemma kvölds til að ungum
stúlkum væri fylgt heim af vinum sín-
var að segja um Morty, þá var hann
sjentilmaður og þess vegna neyddist
hann til að loka augunum þegar þar
var komið athöfninni, að hún henti frá
sér síðustu spjörinni og fór í náttkjól-
inn. Meðan hann stóð með lokuð augu
rann það upp fyrir honum, að þetta
var sama stúlkan, sem hann hafði blikk-
að niðri á barnum. Þegar hann lauk
upp augunum aftur, var stúlkan komin
í gagnsæjan náttkjól. Með hina beru
handleggi og axlir sínar og hið úfna
Ijósa hár leit hún út eins og hún hefði
verið sótt í kvennabúr, og hjarta Morty
sló svo ört, að hann var hræddur um
að hún myndi heyra það. Hún sveif
um þarna inni eins og stúlkur gera,
þegar þær eru einar, og hreyfði hand-
leggi og fætur á þann hátt, sem eykur
blóðþrýstinginn hjá karlmönnum. Morty
stein sem snerist með ofsahraða, svo
að hann var alveg bergnuminn. Þegar
hljóðið dó, stóð stúlkan grafkyrr.
— Nú getið þér komið fram, sagði
hún.
Morty lilýddi. Hann kom fram og stóð
hlýðinn fyrir framan hana.
— Vitið þér, hver ég er, spurði hún.
— Estella Delamain, sagði Morty,
— Estella Delamain sagði hún og
bætt.i við — dáleiðari og sjónhverfinga-
manneskja. Ég hef dáleitt yður. Þér
getið ekki lyft hægra fæti frá gólfinu.
— Della, sagði Morty.
— Reynið það, sagði hún.
Hann reyndi, og hann gat það ekki,
og hún fór að hlægja.
— Þér eruð algjörlega á mínu valdi.
Ég sá yður niðri á bar, og þegar þér
voruð farinn, kom dyravörðurinn til
um. Þegar hann hafði drukkið whiskey-
ið, fór hann inn í svefnherbergið og
leit í kringum sig. Þar var ólæst skrin,
en innihald þess var nægilegt til að
halda Morty uppi heilt ár, og þar voru
einnig fleiri eigulegir hlutir. Morty
stakk herfanginu í vasann og leit inn
í baðherbergið. Hann skoðaði sig í spegl-
inum og lagaði bindið, þefaði af ilm-
vatnsglösunum og óskaði þess, að hann
hefði efni á slíku húsnæði með öllu
tilheyrandi — t. d. stúlku, held ég.
Morty var óforbetranlega rómantískur.
Hann var stöðugt að verða ástfanginn
og alltaf í vitlausum stúlkum, en hann
hélt áfram að lifa í voninni.
Þegar hann kom út úr baðherberg-
inu, heyrði hann að hurðinni að dag-
stofunni var lokið upp. Það var ekki
unnt fyrir hann að komast út, svo að
hann faldi sig bak við gluggatjöldin í
svefnherberginu og hafði auga með her-
berginu gegnum litla rifu. Morty var
ekki harður í horn að taka. Gæti hann
sloppið óséður burt og komizt hjá lát-
um, þá kaus hann það heldur. Hann
stóð sem sagt kyrr og beið.
Það fór allt öðru vísi en hann hafði
búizt við. Stúlkan kom inn í svefnher-
bergið, lagði kápu sína á stól, leit inn
í baðherbergið, en áður en Morty gat
hreyft sig, var hún komin inn í svefn-
herbergið aftur. Hún setti plötu á plötu-
spilarann og tónarnir fylltu herbergið
dreymandi tónlist, næstum austrænni.
Hún dansaði um herbergið um leið og
hún fór að hátta sig. Hvað sem hægt.
fannst hún eitt af því indælasta, sem
hann hafði séð. Hann var þegar orðinn
leiður yfir því, að hann hafði rænt
hana — en þó ekki meira en svo, að
hann vonaði að hún skriði brátt undir
teppið og sofnaði án þess að verða vör
við tjón sitt, svo að hann kæmist undan.
En svo heppinn var hann ekki. Hún
lagði nýja plötu á með austrænum
trommum og flautum og æsandi takti.
Svo gekk hún a ðstórri körfu við vegg-
inn, sem Morty hafði haldið að væri fyr-
ir óhreint tau og ekki opnað. Hún tók
lokið af henni og Morty var næstum
dottinn aftur á bak út um gluggann.
Hvað var það, sem hún tók upp úr
körfunni? Ja, þér haldið að það sé lygi,
en þetta var slanga. Ég var búinn að
segja að maðurinn var ólukkufugl. Já,
þetta var sex til átta feta slanga, rauð
og græn gleraugnaslanga, sem sveigði
sig og teygði.
Og meðan hún dansaði eftir tónlist-
inni, vafði hún kvikindinu um háls og
handleggi og stóð í miðju herberginu
beint fyrir framan gluggatjöldin ... og
meðan slangan hringaði sig um hana og
Morty sagði við sjálfan sig, að hún hlyti
bráðum að fara að sofa, lyfti hún hand-
leggjunum og niður úr höndum hennar
dinglaði löng gullkeðja, sem hún hafði
haft um hálsinn. Á enda hennar var
risastór eðalsteinn, sem snerist og glitr-
aði, svo að Morty fékk ofbirtu í augun.
Hann hafði staðið í' tíu mínútur og
horft á stúlkuna með gleraugnaslöng-
una um axlirnar og hinn glitrandi eðal-
mín og sagði, að einhver hefði spurt
eftir mér. Hann lýsti yður í smáatrið-
um og mér fannst, að ég yrði að fara
upp og athuga, hvers vegna ókunnur
maður hefði spurt eftir mér. En þér
eruð ekki eingöngu ókunnur maður —
þér eruð einnig vondur maður.
— Það er ég, sagði Morty, sem ekki
gat haft af henni augun.
— Og það verður að refsa vondum
mönnum, ekki satt?
— Jú, sagði Morty.
Það þýðir, að það verður að refsa
yður, sagði hún. Nú setjið þér allt, sem
þér hafið tekið frá mér, á rúmið og svo
yfirgefið þér gistihúsið. Ég nenni ekki
að blanda lögreglunni inn í þetta, því
að ég fer héðan eftir tvo daga til París-
ar. Við verðum sem sagt að finna aðra
refsingu, farið þér að gosbrunninum í
garðinum, vaðið gegnum brunnana og
sitjið þar undir í fimm mínútur. Skiljið
þér?
Það gerði hann. Hann neyddist til
að hlýða henni. Hann lagði herfang
sitt á rúmið, hneigði sig fyrir henni
og yfirgaf herbergið.
Litlu seinna gekk Morty meðal bila-
raðanna með annarlegt bros á vörum.
Hann rétti fyrst fram annan íótinn í
bununa og óð svo í öllum fötum — í
vatni upp að mitti — undir bununa og
og settist. Lögregluþjónn skipaði hon-
um að hafa sig á brott. En Morty sat
í þessar fimm mínútur eins og það
væri heitasti dagur ársins og hann
Framh, á bls. 30.
m a
13
FALKINN