Fálkinn - 18.09.1963, Blaðsíða 5

úrklippusafnið
Sendið okkur spaugilegar
klausur, sem þér rekizt á í
blöðuni og tímaritum. Þér
fáið blaðið, sem klausa yðar
birtist í, sent ókeypis heim. Alþýðublaðið í ágúst.
Sendandi: E. P.
Cfé&sgéSieiffiilS 100-150 ferai. aS stgerð ar til lejgii
imdir emhvers fcœaar starissmLí& .deginurn til. —
NáuarixiEplýsingar i-síroa 19-570.
UmboSsmaSur Kinars frrir Tf-st
at>, cur sú. scm gastir hagsraona is-
lcnskra keppcnda í Miss Internat-
isjral-kcppninni, er frú Óiöf
Swanson. Einar _skýr8i_frí bvi að
loknm, a8 scnttilcga mundi haín
fara sjálfur vcatur til kcppn-
innar næsta ár.
Alþýðublaðið 21. febr. ’63. Sendandi; S. Þ. K.
KONA - ÓSKAST
til uppþvott Uppl á staðnum, Matborinn, Lackjargötu 8.
Vísir 14. ágúst ’63. Sendandi: Elín Gíslad.
f'g umíirrit.... ó>ka hér með að gcraat
félagi í ■Vcwdttoarmtwioafía'gf Rcykjavíkur.
Félagsblað V. R.
Sendandi: Hrafn Magnússon.
10. égúst. — ÞáSJjar til tlWnáa
^ Vestmannaeyjum i gær, «B htaftiO
Ikam Ktltl ctanar 'lostar bútur.. ifrá
.. UBngiandi, og meSlioiium tvrnmchn.
Tíminn 15. ágúst ’63.
Sendandi: Gurrí.
' VÍ8 snerupi okkur siSan að
f ilíásetanum, sem fékk Ægi upp
i til sín. Hauks Óskarssonar, •
og spuröum hann hvernig hon
Um heJpi orðið við.
Morgunblaðið 1. ágúst ’63.
Senda.: Jakobína Sigurðard.
_! Öliu lengra
gat listamannshðndin ekki kom-
uzt I þar til gerðri myndagerð.
ÞaS var etas og myndin segði:
Hvernig lizt þér á? Vœri ekki
notalegt að hátta hiá mér?
i HÍpn látni steig_ upp_á _tvær
iunnur og_ tok véíina haðuin
■höndum. færði ha~na~yfiFTKægn
hön'd _og stejg. niður. .á„bryggj,-
una. sem var trébryggja. Sim þá
nærstaddir, að hann stiröiiaði þar
sem hann stóð upoi við tunnu. _ .
Mprgunblaðið í ágúst ’63.
Send.: Guðbjörg Guðmundsd.
kvæntist aldrei og lenti j
áB Htlu Jeyti í straumhvörfum |
.ústalifsins að mnnn vissu bezt og
iyirtist una því vel að þurfa ekki-
tS deila um ástalif viö konur. Og
aldrei heyrði ég hann iðrast þcss,
að hafa ekki gengið í htð heilaga
Jbjónaband, sem sumir tala ura,
enda hcld ég að hann hafi geymt-
ýmsar myndir annarra tegunda
hjónabandsins í hnganum. frá æv
inni Jiðnu og gert sig ánægðan
aieð að & í kauphæti að losna
við vonbrigöin sem sjálfsagt eins
margir íá að lautium fyrix að
,taka ástamálin alwurie^a.
Vísir 20. ágúst ’63. Morgunblaðið 27. júlí ’63.
Sendandi; B. V. Sendandi: S. Þ. K.
Þjóðernið -
Bogi Brynjólfsson var um
skeið" sýslumaður Húnvetn-
iriga. Bar þá á hvinnsku
nókkurri á Skagáströnd, og
dæmdi hann í málum út af
'Þ'ví. ;
• Nokkru síðar átti bóndi einn
í Miðfirði í allmiklum erjum
i
Predikarinn og púkinn
i
við sveitunga sína,, og kom
kom það til kásta sýslumarins
að gera út um þau mál.
Boga þótti maður þessi ekki
þjáll viðskiptis, og komst eitt
sinn svo að orði um hann:
— Ég vil heldur fást við
tíu þjófa á Skagaströnd, ’en
einn djöful í Miðfirði.
Kærleikurinn
Bræðurnir Eiríkur og Gest-
ur á Hæli Einarssynir voru á
margan hátt ólikir, þótt að
sjálfsögðu væri margt líkt
með skyldum. Þeir voru eitt
sinn að metast að gamni
sínu og lýsa hvor öðrum og
sagði þá Gestur:
— Þú ert eins og þoku-
bakki, sem enginn sér í gegn-
um.
Eiríkur svaraði: ,.íí*J aJt
DOIMNI
Ég velti ýmsu fyrir
mér en ég hef ekki
alltaf orð á því.
— En þú ert eins og opinn
gluggi, sem allir hlaupa út
um og inn um.
Skylduræknin
Ingvar var góður borgari
sveitar sinnar og allra manna
kirkjuræknastur.
Hann fór jafnan í kirkju, þá
er messað var, og var það
klukkustundar reið.
Nú fékk bóndi sér útvarp,
hætti að fara til kirkju og
hlýddi eingöngu á messur í
útvarpinu.
Það þótti honum þægindi
hin mestu og komst svo að
orði urri þetta;
— Haldið þið, að það sé
munur. Áður þurfti maður að
brjótast til kirkju í misjöfnu
veðri, klukkustundar ferð
hvora leið: Nú getur maður
hlustað á messurnar steinsof-
andi uppi í rúmi.
Þjóðernið
Dönsk stúlka kom hingað
til lands. Hún lagði sig alla
fram til að læra málið.
i Henni var ; boðið ; í hús til
fólks, sem hún þekkti. ■ !
Þar var v'eitt af hinni mestu
rausn, en mest af brennivíni.
Skyndilega stendur danska
stúlkan upp og segir:
— Jeg tror jeg fara, jeg er
fullorðin.
IVIenntamennirnir
Frímann B. Arngrímsson
rafmagnsfræðingur var orð-
heppinn maður. Einhverju
sinni var hann að skeggræða
við kunningja sína og lét þá
svo ummælt um lærða menn:
— Þessir andskotans lærðu
menn. Það er lítið gagn að
þeim. Lögfræðingarir féfletta
ykkur, prestarnir gera ykkur
vitlausa og læknarnir drepa
ykkpr.
Bifreiðastjórarnir
Bifreiðastjórinn var mikill
sportmaður, á sumrin iðkaði
hann göngur en á vetrum
skíðaíþróttina. Hann byrjaði
að iðka íþróttir á fullorðins-
árunum og var hinn mesti
klaufi. Eitt sinn sneri hann
sig á hægra fæti og heltist.
Kona bílstjórans sagði frá
slysinu á þessa leið:
— Maðurinn minn var í
skíðaferð og meiddi sig á
benzínfætinum.
IJmferðin
Svo vildi til í þorpi úti á
landi, að keyrt var yfir mann
og safnaðist þegar margmenni
á slysstað. Ökumaðurinn var
mjög æstur og sagði við fólk-
ið:
— Því standið þið þarna og
starið eins og naut á nývirki.
Sækið heldur lækni.
— Það er nú hægara sagt
en gert, sagði einn þorparinn,
þér hafið ekið yfir hann.
Gestrisnin
Jónasi Guðmundssyni,
bónda á Hnúki í Miðfirði, þótti
gott í staupinu. Harin var
gestrisinn með afbrigðum og
veitti vel gestum sínuin. Eitt
sinn korn til Jónasar ungur
bindindismaður og vildi Jón-
as gefa hónum brerinivín.
Vildi gesturinn ekki þiggja
veigarnar og taldi óreglu að
hafa slíkt um hönd. Jónas
svaraði: — Ég kaíla nú óreglu
að þiggja ekki brennivín.
sá bezii
Lögregluþiónar eru sterkir menn og oft
beðnir um að aðstoða við margs konar störf.
Einn þessara sterku manna hafði að orðtaki:
Látið mig um hundinn.
Einliverju sinni var hann beðinn um að bera líkkistu og
var verið að jarða merkismann hér í bœnum. Þeir voru
þrír um afturenda kistunnar, en voru ekki samtaka um
að lyfta henni upp. Þá hrindir þessi lögregluþjónn hinum frá
og segir ósköp hœversklega: .
— Látið mig um hundinn.
FÁLKINN 5