Fálkinn - 01.06.1964, Side 19

„Það lítur út fyrir, að við
séum á réttri leið,“ sagði ein-
hver, svo ókum við af stað.
Við reyndum að fylgjast
með í talstöðinni. Við heyrð-
um, að M-300 var lagður af
stað með sjúklingana niður
í Borgarnes og bílstjórinn
bjóst við að halda til Reykja-
víkur með einhverja þeirra.
En enn heyrðist ekkert um
• ólæti unglinganna.
Það var ekki fyrr en við
vorum að aka fyrir Borgar-
, fjörðinn að við heyrðum
fyrstu köllin milli M-200 og
R-1346. Við vissum að R-1346
sem er lögreglubíll úr
Reykjavík, var á hnotskóg
eftir unglingunum og við
heyrðum, að hann var á
Hreðavatni. Þeir létu ekki
mikið yfir ólátum ungling-
anna og við fórum að hugsa
um, hvort för okkar yrði
árangurslaus, eftir allt
saman. Hvort það gæti verið,
að „skríllinn“ hefði farið
eitthvað annað.
Við vorum komnir meira
en hálfa leið frá Borgar-
nesafleggjaranum upp að
Hreðavatni. Það var bíll á
eftir okkur og hann flautaði
og fór framúr. Þetta var
Mercedesbíll, M-525. Hann
ók út í vinstri vegakantinn
fyrir framan okkur og stanz-
aði þar. Halldór stanzaði líka
og í því stigu einkennis-
klæddir menn út úr hinum
bílnum. Annar þeirra var
með venjulega lögregluhúfu
og í lögregluþ j ónsbúningi,
hinn var með svarta húfu,
með ísaumuðu skjaldar-
merki lýðveldisins og klædd-
ur svörtum frakka. Þar
mátti kenna Ásgeir Péturs-
son, sýslumann. „Ég hélt
ekki, að neitt væri að hjá
mér,“ tautaði Halldór,
meðan yfirvaldið nálgaðist.
Enda kom í ljós, að svo var
ekki. Bíll sýslumannsins var
talstöðvarlaus og hann þurfti
að komast í talstöð til að
kalla upp lögregluna, sem
var á Hreðavatni og sjúkra-
bíllinn, sem var á leið suð-
ur. Er því var lokið, spurði
ég eins nærfærnislega og
mér var unnt: „Er eitthvað
fjör á Hreðavatni, sýslu-
maður.“ Sýslumaður, sem
skildi víst hugrenningar
blaðamannsins, leit á okkur
með glettni í augum og
sagði: „Já, mér skilst það sé
nóg fjör þar.“
Við ókum að Hreðavatns-
skálanum klukkan langt
gengin tólf. Þar var fátt
manna utan dyra, en marg-
Unglingamir urðu sér úti um hesta hjá ferðamönnum og þvældust dauðadrukknir á þeim
iiman um bílana.
... en sú umhyggja varð honum ofraun og hann féll ofan á tjaldið. Hann gerði nokkrar virð-
ingarverðar tilraunir til að standa upp, en árangurslaust. Á meðan vappaði sá þriðji fram
og aftur og tókst enn að halda sér á tveimur .. .