Fálkinn - 17.05.1965, Síða 24

Hugsanlegt var þó, að þau
hefðu hleypt einhverjum inn
og út um gluggann hjá sér.
Steinar hefði ekki getað fjar-
lægt myndina frá húsinu upp
á eigin spýtur, en hann hefði ef
til vill getað leynt manni í her-
bergi sínu, sem svo hefði farið
út um glugga Randvés, eftir að
hann var farinn niður. Rand-
vér hefði líka getað stolið mál-
verkinu, en að vísu ekki einn
fremur en hinir.
— Hvernig hefði hann átt að
komast gegnum herbergið, sem
Steinar svaf í? spurði ég.
— Taktu eftir vitnisburði
Steinars, sagði prófessorinn. —
Þegar hann kom upp var Rand-
ver að ganga um gólf, og Stein-
ar kallar, hvort ekki sé allt í
lagi, Randvér svarar því ját-
andi. Þarna er athyglisvert, að
vitnið gerir meira en skýra frá
staðreyndum, það dregur líka
ályktanir. Steinar heyrir, að
það er gengið um gólf og segir
að Randvér hafi gengið um gólf.
Það getur hann í rauninni alls
ekki fullyrt. Svo er honum
svarað játandi, þegar hann
kallar, hvort ekki sé allt í lagi.
Svo vitnisburður hans hljóðar
þannig: Randvér svaraði ját-
andi. Það er alls ekki hægt að
staðhæfa út af einu jái, hver
eigi röddina. Páll og Halldór
gætu að sjálfsögðu líka hafa
valdið þjófnaðinum, en til þess
þyrftu þeir náttúrlega að vera
samsekir. Það er í rauninni alls
ekki líklegt, að jafn ólíkir
menn og þeir færu að bræða
Einangrunargfer
Framleitt einungis úr úrvals
gleri. — 5 ára ábyrgð.
Pantið timanlega.
KORIilOJAIM H.F.
Skúlagötu 57 — Símar 23200
sig saman um glæp, en sá
möguleiki var sem sagt líka
fyrir hendi.
— Þegar svo búið er að gera
sér grein fyrir öllum leiðum,
er næst að athuga í hvaða átt
staðreyndirnar benda. Ef við
byrjum nú fyrst á myndramm-
anum sjálfum. Þar er illa að
verki verið, því myndin er illa
skorin úr og bútar skildir eftir.
Þrennar orsakir gætu legið þvi
til grundvallar: að þjófurinn
væri að flýta sér, væri tauga-
óstyrkur, eða hreinlega skjálf-
hentur, sem er lang-líklegast,
þar sem svo taugaóstyrkur
maður gæti varla átt þátt í
svona glæp, og tíminn var næg-
ur. Það leiðir strax hugann að
Randvé, sem þjáist af riðu.
Það gæti þó verið, að þefta
væri villíspor en þó var það
ólíklegt. Séu nú staðreyndirnar
skoðaðar í því ljósi, að Rand-
vér hefði framið glæpinn kem-
ur allt heim. Hins vegar styrkir
mjög fátt grunsemdir um hina.
Það var einnig augljóst, að
Randvér laug, þegar hann
sagði, að hann hefði vaknað
við hringinguna. Páll og Hall-
dór heyrðu hana hvorugur, en
þeir hefðu þó miklu fremur
átt að gera það. Páll, sem var
vakandi, hélt þó að vísu, að
hann hefði heyrt einhvern
daufan són, en ekki setti hann
það neitt í samband við hring-
ingu. í annan stað eykur það
enn grunsemdirnar, að hann
var farinn að klæða sig ogkom-
inn í buxur og jakka, þegar
Halldór kom að vekja hann.
Enda hefur hann þá verið að
fara úr en alls ekki að klæða
sig. Hann hefur hins vegar
neyðzt til þess að ljúga þessu,
þar sem hann var ekki kominn
lengra. Svo er það myrkra-
kcmpan. Þangað hefur einhver
komið inn frá þeim tíma að
Randvér og Steinar fóru þaðan
út um kvöldið og þangað til
lögreglan kom. Honum hefur
þá orðið sú skissa á að kveikja
Ijósið og eyðileggja myndirnar.
Það eru raunar alvarleg mistök
hjá þjófnum að skilja eftirvitn-
isburð um komu sína þangað,
þar sem það hafði enginn bæði
ástæðu og tækifæri til þess að
fela sig þar, nema Randvér,
— Eg skal nú segja þér
hvernig ég ímynda mér, að
þjófnaðurinn hafi verið fram-
kvæmdur. Kl. 10 fara allir upp
að hátta nema Steinar og Rand-
vér. Kl. 12 hringir svo síminn,
og Steinar fer og svarar. Bæði
símtölin eru að sjálfsögðu liðir
í glæpnum. Hið fyrra til þess
að Steinar sæi ekki, þegar
Randvér fór upp, og hið síðara
til þess að lokka Steinar út úr
herberginu. Nú, Randvér læð-
ist sem sagt upp í myrkrakomp-
ur.a, meðan Steinar svarar í
símann í fyrra sinnið. Kl. 2 fer
Steinar að sofa og heyrir, að
einhver er á gangi í herbergi
Iíandvés, og heldur auðvitað,
að það sé hann sjálfur. Það er
reyndar eitt af því, sem er bezt
hugsað í sambandi við þjófnað-
inn, að láta Steinar sjálfan út-
vega Randvé fjarverusönnun.
Um leið gefst svo Randvé tæki-
færi til þess að leika lausum
hala. En það er sem sagt að-
stoðarmaður Randvés, sem
svarar Steinari, og hefur hann
komið inn um gluggann, sem
Randvér hefur þá skilið eftir
ókræktan. Skömmu eftir að
Steinar er háttaður fer Rand-
vér upp í herbergi sitt með mál-
verkið, afhendir aðstoðarmanni
sinum það, sem hverfur með
það út í myrkrið. Nettur glæp-
ur, sem hefði í rauninni aldrei
verið hægt að sanna á Randvé,
ef hann hefði verið varkárari
eftir á.
— Menn þyrftu nú hreinlega
að hugsa eins og glæpamenn
til þess að finná lausn á svona
máli, sagði ég.
— Ekki endilega, sagði pró-
fessorinn. — Húgmyndaflug,
vinur minn. Hugmyndaflug.
Ljónharður Ólafsson.
• Paradís á jörðu
Framh. af bls. 10.
unnar af tse-tse flugunni sem
berst með nautgripum og veld-
ur svefnsýki. Eftir matinn, kl.
7.15, fara krakkarnir í skóla,
og þá sneri ég mér að bústjórn-
inni og sagði fyrir verkum —
með mjúkri hendi. Eftir það
fór ég í bæinn að kaupa inn,
og í leiðinni staldraði ég oft
við hjá einhverri kunningja-
konunni ef Þorsteinn var ekki
heima. Kl. 11.15 komu stelp-
urnar heim úr skólanum, og
oftast fórum við í sundlaugina
fyrir mat, síðan borðuðum við
létta máltíð, súpu, salöt, ýmiss
konar grænmeti og ávexti.
Eftir það lögðum við okkur
hálftíma til klukkutíma, en
klukkan tvö byrjaði skólinn
aftur hjá stelpunum og var til
fimm. Þá fór ég út ef ég þurfti
að skreppa eitthvað, það voru
eilífar tedrykkjur hjá kunningj-
unum. Versti gallinn á þessu
lífi var allt aðgerðaleysið, það
átti ekki við mig, og það var
of algeng. sjón að sjá fólk
Húsmæður!
1001 eldhúsrúllan er
framleidd sérstak-
lega fyrir notkun i
eldhúsum ykkar og
hjálpar ykkur við
dagleg störf.
RÚLLAN
grotna niður af því að hafa
ekkert stefnumark og fara al-
gerlega í hundana. Það er
indælt að hafa vissan frítíma,
en of mikið af því góða að
hafa engan hlut vísan á pró-
gramminu. Þegar mér fannst
orðið nóg um, nældi ég rr.ér !
í saumavél og fór að keppast
við að búa til föt á börnin og
sjálfa mig.“
LangaSi ekki í lirfur
og slöngur
„Hvernig féll þér mataræð- '
ið?“
„Mér finnst afrískur matur
mjög ljúffengur, þótt ég legði ,
aldrei út í fiðrildalirfur og (
annað þess háttar. Óneitanlega
voru þær hinar skrautlegustu,
glitrandi bleikar, fjólubláar og
grænar, en ég lét mér nægja
að horfa á þær. Slöngur borð-
aði ég ekki heldur, slöngusúpu
smakkaði ég reyndar einu
sinni, og hún minnti mest á
skjaldbökusúpu. Þjónarnir mín-
ir kunnu allt til alls í matar-
tilbúningi, og ég lærði mikið
af þeim. f garðinum var
manioc-tré og blöðin af því
hökkuðum við og notuðum í
salöt, en ræturnar möluðum
>
24 FÁLKINN