Fálkinn - 24.05.1965, Blaðsíða 29

myndi hann segja: Þetta er
Casey, punktum og basta.
Hann var að ljúka við að lesa
Times þegar Dorsey Hough
undirlautinant, varaforingi á
sunnudögum i dulmálsherbergi
allra hergreina, kom inn á sinn
venjulega, kæruleysislega og
einkar óhermannlega hátt. Um
dulmálsherbergið fóru fjarskipti
Pentagon, og Hough bar ábyrgð
á þýðingu allra leyniskeyta á
dulmál eða af dulmáli. Hann
hélt á bunka af skænum, afrit-
um af skeytum sem herstjórnar-
stöðvar um víða veröld höfðu
sent Sameiginlega yfirherráðinu.
„Ekkert púl, ofursti," tilkynnti
hann. „Eintómir smámunir. En
ég ætla að bíða eftir kaffi og
takk fyrir boðið." Hann lét skeyt-
in detta á skrifborð Casey og
renndi sér niður í næsta stól.
Dorsey Hough gekk alltaf ábog-
inn og það vottaði ævinlega fyr-
ir geispa við munnvikin, kæru-
leysi um flotann og alla veröld-
ina.
„Nú, hvað er þá að frétta,
Dorsey," sagði Casey, „fyrir
utan stelpur?“
„Ég sóaði tuttugu dollurum á
eina á Hilton í gærkvöldi," svar-
aði Hough. „En ekkert sport.
IJr því minnzt er á sport, Jim
séntilmaður hlýtur að vita hvaða
hestur vinnur Preaknessið. Ann-
ars hefði hann ekki öll þessi
ósköp fyrir að safna veðmál-
um frá vinum sínum."
Casey varð hugsað til að
aldrei hefði hann á sínum undir-
foringjadögum nefnt íorseta
Sameiginlega yfirherráðsins upp-
nefni i viðurvist sér æðri for-
ingja, sízt manns sem var beint
undir herráðsforsetann gefinn.
„Jim séntilmaður" — kallaður
svo vegna fágaðs útlits og fram-
komu — var James Mattoon
Scott, hershöfðingi í flugher
Bandaríkjanna, sæmdur Þjón-
ustukrossinum af fyrstu gráðu,
Þjónustuorðunni af fyrstu gráðu
og Flugkrossinum af fyrstu
gráðu með tveim eikarlaufa-
knippum. Hann var langsamlega
vinsælasti hermaður og liklega
vinsælasti framámaður Banda-
ríkjanna, dálæti almennings á
honum var vinum forsetans tölu-
vert áhyggjuefni. Auk þess sem
Scott var bráðsnjall herforingi,
hafði hann til að bera svo ein-
stakt mátti telja það sambland
alúðar, valds og aðdráttarafls
sem menn nefna forustuhæfi-
leika.
Hough lét dæluna ganga, en
Casey hlustaði aðeins með öðru
eyranu.
„Aðstoðarforingi hershöfðingj-
ans, þessi Murdock ofursti, fær-
ir mér skeyti í morgun, eigin-
lega áður en ég er búinn að
opna augun,“ sagði Hough.
„Hann er með fimm utanáskrift-
ir á samsetninginn, sem er allur
um einhvers konar félagsveð-
mál á Preaknessið. Ja, ef fjár-
veitinganefnd Fulltrúadeildar-
innar kæmist einhvern tíma að
sumu af skeytaskiptunum sem
fara um litla vitlausraspítalann
minn, einkanlega á sunnudög-
um.“
Casey tók kæruleysislega und-
ir. „Jæja, Scott hershöfðingi
hefur vit á hi'ossunum sínum.
Hvað lízt honum bezt á?“
„Um það sagði hánn ekkert.
Þetta var allt um að koma veð-
málunum til hans í tæka tíð.“
Hough stakk fingrunum niður í
vasann á nýstífaðri skyrtu sinni,
dró upp skeytiseyðublað og las
upphátt af því:
„Síðustu forvöð árlegt félags-
veðmál Preakness. Mínir 10 doll-
arar þegar lagðir inn hjá Mur-
dock. Takið fram með hvað
mörgvim lengdum yðar val;4 að
vinna ef margir skyídu vera um
sama. Lokað 1700 á föstudag.
Ræst 1900 laugardag 18. maí.
Scott."
Casey sá rithönd Hough á blað-
inu og fannst tími til kominn að
lesa honum smá lexíu fyrir aga-
brot.
„Fari það bölvað, Dorsey þú
kannt reglurnar. Það er brot
á öryggisfyrirmælum að taka
einkaafrit af fjarskiptum, sem
fara um stöðvar allra hergreina,
út úr dulmálsherberginu."
Það hreif ekki. „Hvenær skyldi
sá dagur koma, ofursti," sagði
Hough og dró seiminn, „þegar
þeir kalla saman rannsóknar
nefnd til að lækka mig í tign
fyrir að ljóstra upp veðbanka-
starfsemi Jim séntilmanns?"
Casey gat ekki varizt brosi
„Þetta hlýtur að vera árleg venja
hjá Scott. Hverjir eru á ginning-
arfíflaskrá hjá honum?“
Hough setti sig í skopstældar
kveðjustellingar. „Herra minn,
ég hef sent skeyti á bláa dulmál-
inu, persónulegu dulmálskerfi
herráðsforsetans, herra minn, til
eftirtalinna liðsforingja:
George Seagers hershöfðingja,
Vandenberg eldflaugamiðstöð-
inni, Kaliforníu.
Theodore F. Daniels hers-
höfðingja, yfirherstjórnarstöðv-
um sprengjuflugvélasveitanna,
Omah. ,
Farley C. Barnswells aðmíráls,
yfirforiiigja sjötta flotans, Gíl-
braltar.
Toppings Wilsons aðmiráls,
yfirforingja Kyrrahafssvæðisins,
Pearl Harbor, og —
Thomas R. Hastings hershöfð-
ingja, yfirforingja fyrsta fall-
hlífahersins, Fort Bragg, herra
minn.“
Casey tók ósjálfrátt eftir að
þetta voru allt æðstu menn hver
á sínu herstjórnarsvæði, en hugs-
aði svo ekki meira um það.
Hann var orðinn þreyttur á
skrafinu — og á Hough. Hann
teygði sig eftir skeytabunkan-
um. Hvert og eitt þurfti hann
►