Fálkinn - 14.06.1965, Síða 9

kunni enga ítölsku, svo að það var varla
von, að framburðurinn væri fyrsta
flokks.“
„Hvenær fórstu þangað?“
„f marz 1950. Þá var ég tuttugu og
þriggja ára. Ég var 13 mánuði í það
skipti, en síðar hef ég verið þrisvar á
Ítalíu, nokkra mánuði í hvert sinn.“
„Hver kenndi þér?“
„Það var ágætur kennari í Milano,
maestro Albergoni. Hjá honum var ég
fyrsta árið, en alltaf eftir það hjá Linu
Pagliughi.“
Callas og Tebaldi
uppáhaldssöngkonurnar.
ÞÚ hefur auðvitað verið með annan
fótinn í La Scala?“
„Já, ég sótti bæði óperusýningar og
konserta hvenær sem ég gat komið því
við. Og sat í gallaríinu sem er langbezti
staðurinn, því að þar er hljómurinn full-
komnastur og áheyrendurnir beztir, fólk-
ið sem kann að meta músíkina og kem-
. ur til að hlusta á hana, en ekki bara
. JLil að sýna sig og sjá aðra. Tvisvar sat
ég niðri í fínu sætunum, en það fannst
. |nér ekki nærri eins gaman. Ég man
iiyað ég var spennt þegar ég fór á opn-
. ím óperutíðarinnar; frumsýningin er
>•
:

Með Steindóri Hjörleifssyni í
„Miðillinn“ eftir Menotti.
Musetta í „La Boheme“ með
Ólafi Magnússyni.
alltaf mikill viðburður, og þá mæta
dömurnar glóandi af gulli og gimstein-
um með glitrandi höfuðdjásn og auðvit-
að í síðum kjólum. Ég fór ekki síður til
að sjá allt fíneríið og stássið en það
sem gerðist á sviðinu, en þó varð ég
afskaplega vonsvikin þegar ég frétti, að
aðalsöngkonan væri ekki ein af heims-
frægu stjörnunum, heldur einhver
manneskja sem ég hafði aldrei heyrt
minnzt á. Það var reyndar ekki svo
slæmt þegar til kom — unga söngkonan
hét nefnilega Maria Meneghini Callas.“
„Ertu í hópi aðdáenda hennar?“
„Já, mér fannst hún alveg stórkost-
leg, blátt áfram ógleymanleg, og ekki
síðri leikkona en söngkona. Hún var
ekki með neinn bægslagang, hreyfði sig
ekki mikið á sviðinu, en hún var per-
sónan. Ég á engin orð yfir hana í
Norma.“
„Hverjar voru annars uppáhaldssöng-
konurnar þínar?“
„Ég var hrifnúst af Callas og Tebaldi.
Og Giuliettu Simionato, þessari fjölhæfu
mezzosópransöngkonu. Ég varð líka
mjög hrifin af Elisabeth Schwarzkopf í
The Rake’s Progress eftir Stravinsky.
En skemmtilegasta óperusýning sem ég
hef séð, var Faust í útileikhúsinu í Rim-
ini.“
Gat ekki sungið
fyrir hœsi.
EGÐU mér nú frá því þegar þú
söngst Gildu í Rigoletto.“
„Já, ég lærði hlutverkið einmitt hjá
Albergoni þ. e. a. s. hvað sönghliðina
snerti, svo var ég líka í óperuleikskóla
þar sem ég lærði að leika það og hreyfa
mig á sviðinu eins og við átti. Ég lærði
bæði Gildu og Luciu di Lammermoor
á þann hátt, en mér datt ekki í hug, að
>