Draupnir - 01.05.1893, Page 86
86
og rak að lienni rembingskoss. »Svoaa«, sagði hann,
kyssturast við í æsku, og hver veit nema við eigum
■eptir að kyssast marga kossa enn«.
, »Já, hver veit, Oddur minn! —En þú ert orðiun
svo breyttur, að jeg ætlaði ekki að þekkja þig«.
iEn hvert ætlar þú?« spurði Oddur.
Hún sagði houum fyrirætlun sína.
»]pú ætlar þá að Skálholti«, mælti hann. »þ>að
hugnast mjer vel; þangað á jeg opt leið, og hver
veit nema móðir mín láti' undan með tíinanum.
Jeg hætti ekki fyr en jeg næ þjer haim aptur und-
ir einhverju yfirvarpi. —;-En er hjér sjálfur djöfull-
inn á ferö á albj'Ttum degi?« spurði hann.
Hún hló og sagði: »það var vitfirringurinu, sem
jeg ætla að fylgja að Skálholti, er rjeðist á þig«.
»Vitfirringur, — ræðst á mig!« Hann hjelt kápu-
lafinu á lopti og virti það vandlega fyrir sjer.
»þ>ykir þjer svo mikið fyrir, að missa kápulafið?»
spurði hún.
Oddur brosti. »Ekki svo mjög, en þó minnir
það mig á lítið atvik, — á helvítis prestana!«
Hún horfði forvitin á haun.
»Já, helvítis prestana! sagði jeg, og jeg gæti
bezt trúað, aö heiptarhugur Jóns prests þorkels-
sonar hafi hlaupið, eins og djöflarnir í svínin forð-
um, í þessa hamhleýpu, til þess að hefna kápu-
lafsins«.
Hefirðu þá unnið Jóni presti nokkurt mein?«
spurði hún.
»Jeg reif af honum kápulafið og nú reif óvættur
þessi það aptur af mjer. þorkell prestur Arn-