Draupnir - 01.05.1893, Page 204

„Loptur heiti jeg“.
„Bkki þó Loptur prestur Jósepsson?"
„þannig hefi jeg verið kallaður hjer til“.
„£>á munum við hafa sjezt fyr“.
„|>að ætla jeg satt vera. En fátt man jeg gott
frá þeim tímum“.
„Jeg sömuleiðis. Bn hvað ætlið þjer nú fyrir
yður?“
„Hið sama og fuglar himinsíns, sem livorki sá
nje uppskera, og drottinn elur þó önu fyrir“.
„|>á hafið þjer ekki langa dvöl í Skálholti, því
lijer er bæði sáð og uppskorið, já og uppskorið,
þar sem ekki er sáð, segja sumir“.
„Biskup lofaði mjer einhverjum starfa", sagði
Loptur, „en hjer eru nógir menn til alls, sem gera
þarf. Drottinn minn! opna mjer einhvern veg,
að jeg þurfi ekki að þiggja náðarbrauð!
„Drottinn gerir ekki kraptaverk nú á dögum,
Loptur prestur! Sá, sem ekki orkar að grafa,
verður að gera sig ánægðan með að þiggja!"
„Mín orð lágu aldrei til yðar; jeg var að tala
við drottinn minn!“
Daði brosti og benti honum á lágt leiði norður
við garðinn. ,,Hjerna“, sagði hann, „hvílir Ólafur
prestur Gíslason; bið drottinn um eins skjót enda-
lok og hann fjekk, því það er ekkert kraptaverk,
að veita yður þá bæn, svo gömlum manni“.
„Hugsið þjer um, hversu þjer getið mætt hon-
um hinum megin grafar, en lofið drottui að sjá
ráð fyrir mjer“, sagði Loptur og gekk þungt og
seint heim. Daði gekk á eptir? „Allir misskilja-
mig“, hugsaði hann.