Draupnir - 01.05.1893, Side 211
211
fyrir dyrum, og sömnleiðis yfir |>órdísi Jónsdóttur
frá Bræðratungu, sem þá lá dauðsjúk / bólunni á.
dyralopti og heyrði til þeirra, og Benedikt Einars-
syni (biskups), sem þá var andaður. Jón tók að
því búnu votta, sem bann hafði með sjer, upp á
að rjett og löglega væri lesið. Stigu þeir síðan á.
bak og riðu í burtu. þeir biskup gengu sömu-
leiðis inn og settust við taflið og tefldu nú lengh
þegjandi, áður biskup bað um öl.
,,Hvað er langt síðati að þú varst í Kaupmanna-
höfn?" spurði Árni.
Biskup rak upp á hann augun. ,,Jeg hefi ekki
komið þar, síðan jeg var vígður“.
,,Nú, ekki síðan. það er þá orðið mál fyrir þig.
að koma þar, því nú kannt þú þá ekki einu sinni
að bugta þig upp á nýjasta hátt; ,,og jeg“, sagði
Arni og leit ofan um sig, ,,er orðinn eins og hús-
gangur til fara; jeg þarf að fá mjer ný föt".
Nú hló biskup og þeir báðir; eptir það fórn
þeir að ræða um ýms málefni, því ölið fjörgaði
þá. í því gekk frú Sigríður til þeirra og sagði,
að |>órdÍ8 systir sín vildi tala við Arna. Hann
yppti öxlum og tefldi eigi að síður.
,,Hvernig líður henni?“ spurði biskup.
,,Hún er aðfram komin; henni versnaði, þá er
kún heyrði stefnuna", svaraði frúin og gekk út.
3?á hafði Árni unnið taflið, og tók að reisa það
UPP aptur.
,,Ætlar þú ekki að finna |>órdísi?“ spurði biskup.
„Jeg ætla að lofa þjer að hefna þín fyrst“.
„Hefndin má bíða“, svaraði biskup. f>eir fóra
14*