Draupnir - 01.05.1893, Page 214
214
skörð, óbætanleg fyrir mannlega hönd, og þegar
þetta sorgarár, 1707, var liðið, voru flestir, sem
hjeldu lífinu, komnir aptur til heilsu, en margra
gleðisól var gersamlega gengin til viðar og stráði
dauðageislum sínum inn á vonarland eilífðarínnar.
Afleiðingar plágu þessarar í efnalegu tilliti voru
-óreiknanlegar, einkanlega í Skálholti. Stólsjarðir
lögðust í eyði, og af inörgum þeirra var skilað inn-
stæðupeningi til mikils tjóns fyrir staðinn og fyrir
Jón biskup sjálfan. þar á ofan lögðust niður nokk-
ur af staðarbúunum, sem stóllinn hafði svo mikinn
stuðning af, og margt fór þar hörmulega úr lagi.
En það fór hjer, sem opt vill til, að það er eins
og ein sorgin dragi úr broddi hinnar, með því þær
falla hvor í fang annari.
Oddur Sigurðsson frá Rauðamel missti og unn-
ustu sína úr bólunni; hann sá hana ekki lifandi,
eptir að hann kom heim, og kvæntist aldrei síðar,
éins og Katrín hafði spáð honum.
Lítið var um . skólakennslu í Skálholti þenuan
■vetur; þar voru að eins 20 sveinar. Jón prófastur
Halldórsson í Hítárdal, faðir Finns biskups, sern
•var borinn þetta ár, tók að sjer kennslustörf fyrir
bæn biskups. Jafnmargir sveinar voru og þennan
vetur á Hólum. 1 Skálholtsstipti ljetust úr þess-
■ari plágu 26 prestar, svo biskup hafði ærið að
starfa_ að fá menn til prestakalla sinna, og varð
stundum að taka til þess lítt lærða menn.
Smá atvik.
Sex ár liðu frá því bólan geysaði um landið, og
<var flest komið í samt lag, sem unnt var að laga,