Draupnir - 01.05.1893, Side 240
240
mannhylli hans sömuleiðis, og embættisstörf sín
rækir hann vel«.
»Hvað amar honum þá, fyrst svo margt er vel?«
spurði biskup.
»Hjarta hans er sært«, svaraði Páll.
»Sært?« Biskup áttaði sig skjótt. »Jú, sært
líklega ólæknanlegu sári, með því að Jón sonur hans
drap sig. Hart þótti mjer, að missa einkabarn
mitt úr bólunni, en hvað var það hjá þessu?«
»þ>að er líka orðrómur manna um húsfrú Val-
gerði, konu hans, sem mæðir biskup inest«, sagði
Páll.
»Hver þá?«
»Að hún hafi ekki viljað sækja Jóni syni sínum
meðalið, til að drepa eitrið, af ótta fyrir, að ef
hann lifnaði, þá mundi hann eiga barnsmóður sína,
sem hann elskaði«.
Biskup hristi höfuðið, »Hart móðurhjarta, ef
satt er. En hvað frjettir þú um Odd Sigurðsson?
Hann hefir orðið þjer nærgöngull, eins og jeg, er
hann kom«.
»Já, kominn er hann, en vængbrotinn er hann nú.
Eins og þú hefir spurt, gekk Fuhrmann amtmaður
á milli þeirra Guðmundar í Brokey, og hlaut Odd-
ur að skila Narfeyri aptur og hálfu búinu, og setja
veð fyrir peningaláninu«.
»þá sækir hann oss ekki svo geyst á þessu þingí.
því óvild^rmenn hans, sem lengi hafa stunið undir
okinu, þjóta nú upp eius og mý, er veldi hans
hallar. |>ó gleðst jeg ekki yfir óförum hans
öðru leyti en því, að jeg fæ nú að vera í friði með
mál mín fyrir honum«, sagði biskup.