Draupnir - 01.05.1893, Page 242
242
áður var það á annan hátt. Vinátta og óviuátta,
heiður og fyrirlitniug falla opt eptir hlutfölJum
hinna sterkari, án tiilits til verðskulduuar eða liæfi-
legleika. -Allt fjell í ljúfa löð með amtmanni Fuhr-
mann og Jóni biskupi, og var þingi þessu slitið
með friði og rósemi, og menn riðu miklu glaðari
heim til sín, en Iengi áður hafði átt sjer stað.
Litlu síðar reið frú Sigríður vestur til fundar
við |>órð bróður sinn, en biskup aptur til Bessa-
staða. Jókst þá vinskapur þeirra stiptamtmauns
Babens, og hjet hann biskupi að skilnaði að útvega
honum uppreisn lijá konungi, er hann kæmi út, í
málum þeirra Udds Sigurðssonar. Beið biskup síð-
an glaður og ánægðúr heim og ætlaði að hvíla sig
þar, þangað til kona hans lræmi aptur að vestan.
»Jeg lief nú«, sagði hann, »starfað að útbreiðslu
guðsríkis mörg ár, og friðarsól náðarinnar skín al-
staðar í kring um mig«. Hann leit þá út. Túnin
voru slegin og hirt; menn voru komnir á útengi-
Fjöllin sveipuðu sig í þokubláma, og alstaðar mætti
auganu fegurð í skjóli friðarins, og hjarta biskups
var glatt, glatt eins og þeirra manna, sem borið
hafa hita og þunga dagsins og líta álengdar kórónu
rjettlætisins.
»Helgidaga prjedikanir mínar eru prentaðar«, sagði
hann, »Sjö orða bók mín er líka búin, en útleggingu
iNýja-Testamentisins mun jeg bráðum ljúka við«L
Tók hann þá handritið frara úr skúffu í herberginu og
iór að blaða í því og rita. Hugsaði sig þá urn:
1) Hún er nú glötuð.