Draupnir - 01.05.1893, Síða 274
274
aði þeim —---------— — —-------------------— — —
Vjer víkjum nú apfcur heim til íslands, heim að
Efralandi.
»En hvað tíminn er fljótur að líða«, sagði Sæ-
mundur gamli við Hildi konu sína. »Já, hann
flýgur áfram, og þó er það svo, að þegar
menn horfa fram á hann, finnst þeim hann
fjarlægð að sjá eins og eudalaus eilífð, en það af
honum, sem liðið er, sem ein kvöldvaka. þegar
jeg lífc yfir liðna æfi, finnst! mjer hvert árið ekki
lengra en vika í mesta lagi«.
»Já, svo er það heillin mín, en þó finnst mjer
það nú lengra en 4 vikur, siðan Hallur okkar sigldi«,
svaraði Hildur og stundi við.
»Ef hann væri nú kominn til þín, fyndist þjer
það ekki lengra. Eu það er einmitt sakir þess,
að jeg var að hugsa um Hall, að mjer datt nú
þetta í hug. Jeg skal segja þjer, góðin mín, aö
jeg fjekk brjef frá honum í dag, og þar segist hann
lroma heim að vori komanda, og »ef til vill«, segir
hann, »alfarinn« eða »alkominn«; jeg man ekki hvort
beldur«.
»Já, segðu blessaður frjetttirnar, heillin mín. Hvaö
skyldi hann meina með þessu: »ef til víll ?«
»Jeg skal segja þjer, hvað jeg held að hann meini.
Hann hefir æfinlega haft um orð að sefcjast að er-
lendis, en nú mun hann vera farinn að sjá, að jeg
hef ekki ráðið honum svo illa, þegar jeg benti
honum á, að Kristín frænka hans er búin að erfíi
4000 krónur. Jeg sagði honum, að það væri jafn
heimskulegt að geyma sjer stúlku eins og byr;