Draupnir - 01.05.1893, Side 279
279
»Hjer er jeg þá kominn, faðir góður«, sagði Hall-
ur við föður sinn, er þegar þaut í faug honum og
fagnaði honum svo vel og lengi, að Hildur gamla
komst ekki að.
»|>að var vel gert að koma heim, drengur minn*,
aagði Sæmundur, »til að vinna fósturjörðinni gagn*.
»Já, það er nú hvert mál, sem það er virt, fað-
ir minn, en eigi jeg að vinna ættjörð minni gagn,
þá verður hún líka að viuna mjergagn. En vissu-
lega held jeg, að jeg fari nú að trúa á forlög hjeð-
an af. — Jeg var búinn að staðráða að hugsa ekki
um að setjast að hjer á Islandi, að minnsta kosti
ekki fyr en jeg væri orðinn stórríkur, en einhver
óviðráðanleg fýsn rak mig af stað, og jeg varð að
fara hingað«.
. »þ>úáttað ala mauninn hjerna ágamla Fróni, dreng-
ur minn. Jeg þekki þessa þrá eptir einhverju óvissu.
Skepnuna hungrar og þyrstir, og hún finnur sjer
fæðu, og maðurinn girnist eitthvað, sem fýsnin
býður honum og finnur það. það sem hefir bent
þjer heim, er forlagahöndin, sem geymir hjer konu
handa þjer. Hjerna grunar mig hún komi, konu-
efnið þitt, rjett eins og send af einhverri ósýni-
legri veru. |>að er bending til þín, eins og forð-
um þegar Eebekka kom til brunnsins; þetta er þín
útvalin kona«.
Ejett í því að Sæmundur sleppti orðinu, opnaði
Kristín frændkona hans hurðina og kastaði kveðju
á þá, sem inni voru.
»J>ú kemur eins og kallað væri á þig, Kristin
mín; frændi þinn er nýkominn«, sagði Sæmundur.
Krístín rak að Halli rembingskoss, settist síðan