Draupnir - 01.05.1893, Page 292
192
»Hvernig gœti jeg það«, stamaði Signý, sem nú
var orðin föl sem nár. »En hví þarftu að fara?«
Aður en Hallur gat svarað drundi rödd föður
hans, sem kallaði: »HalIur! Hallur! Hvar eitu?«
»Jeg þarf að fara«, sagði Hallur, »og vertu sæl
Signý«. Hann greip hana snöggvast í fang sjer og
kyssti hana, Að því bÚDU rauk hann út.
þeir feðgar mættust í gönguuuin og Sæmundur
sá, hvaðan Hallur kom.
»Jeg er ferðbúinn«, sagði Hallur.
»Ertu búinn í búrinu. Ekki datt mjer í hug,
að skipasmiðurinn væri oiðinn búrkerling í veizlu
þeirrar konu, sem hann átti að eiga. Menn geta
lítillækkað sig furðu mikið, en búrsnata átti jeg
aldrei fyr í ætt minni«.
»Heldur vil jeg þó búrsnati heita, en skipa f dag
sæti 8Íra Einars. ]i>að var heldur þrútið nefið á
hentii frænku minni í dag«.
Sætnundur svaraði engu, en þegar þeir voru
komnir af stað, segir hann við Hall: »þú skalt
ekki hugsa til, að jeg gefi þjer samþykki mitt til
að giptast Signýju, sem síra Einar kastaði aptur
fyrir sig«.
»Mjer datt sannarlega ekki í hug, að leita saui-
þykkis þíns til þess ráðahags«.
»Hvað meinar þú með þessu?«
»Jeg meina það, að jeg hugsa ekki sjálfur til
hans í bráð. A morgun sigli jeg meðskipinu, senr
þá leggur út, og jeg vitja ekki fósturjarðarinnar
aptur fyrst um sinn«.
Sæmundi brá við þessa fregn, en honum þótti
hún þó betri en annað verra, og svaraði hann held-