Iðnneminn - 01.10.1993, Blaðsíða 34

MED FRAMTÍÐINA AÐ VOPNI
...engar líkur til að okkar frumvarp verði
samþykkt af alþingi. Hvemig verður þá
frumvarp það, er þessi Alþýðuflokks
þingmaður leggur fyrir þingið?...
Við verðum því að gera það sem okkur er
unnt, til þess að aðalatriðin verði þau sömu í
frumvarpi því, er kemur til með að verða flutt á
Alþingi...
...að reynandi væri að fá sveinafélögin í lið
með okkur.“ segir Ólafur Guðmundsson í grein
um málið í nóvember 1934.
Áfram er fylgst með málinu. í febrúar 1935 er ljóst að
„okkar frumvarp“ verður ekki flutt óbreytt, en leggja
verður áherslu á að mikilvægustu atriðin úr frumvarpinu
verði í hinu nýja en þau eru:
„Samningsréttur sveinafélaga fyrir hönd
nemans, séu slík félög til á staðnum. Að
kaupgjald megi ekki vera lægra en svo að
sæmilega verði lifað af því. Að tala nema í
hlutfalli við sveina, sé ekki hærri en svo að
þeim verði séð fyrir fullkominni kennslu í
iðninni.
Vinnutími nema má ekki fara fram úr 8 klst.
á dag. Kennslustundir í iðnskóla teljast
vinnustundir, og skal greitt fyrir þær sem aðra
vinnu iðnnema.
Iðnnemi skal hafa fullkomið frí alla almenna
frídaga, sem og 1. maí. Einnig 15 daga
sumarfrí og haldi fullu kaupi meðan á fríinu
stendur. Að ekki sé leyfilegt að setja
nemandann til annarrar vinnu en þeirrar sem
lýtur að námi hans. Að meistari greiði allan
kostnað af skólanáminu, svo sem skólagjöld,
bækur pappír, ritföng, teikniáhöld og annað
sem nauðsynlegt, er við slíkt nám.
Greinilega verður að vera tekið fram í
lögunum um allar tryggingar nemans í
sjúkdóms- og slysatilfellum, þannig að neminn
sé fulltryggður fjárhagslega í slíkum tilfellum.
Að eigi sé meistara heimilt að lána nemanda
sinn í vinnu til annara. Þá skal einnig tekið
fram, að öll ágreiningsatriði, sem upp kunna að
koma viðvíkjandi námssamningi og út af kaupi
og hlunnindum nema, skulu sveina- og
meistarafélög útkljá sín í milli, á sama hátt og
önnur ágreiningsatriði milli sveina og meistara.
Sé um einkasamning að ræða, skulu
ágreiningsefni nemenda og meistara koma í
gerðardóm, nema málsaðiljar komi sér saman
um annað. I gerðardóminum skulu sitja þrír
menn: Formaður næsta verkamannafélags, og
er hann oddamaður dómsins, en hina tvo
tilnefna málsaðiljar sinn hver.“ s.s. segir í
Iðnnemanum í febrúar 1935.
Litlu síðar flytur Emil Jónsson frumvarp til laga um
iðnnám og hefur hann „haft til hliðsjónar frumvarp okkar
og einnig Félags jámiðnaðamemanna.“ segir Iðnneminn í
mars 1935. Enda þótt frumvarpið sé í nokkmm atriðum
öðru vísi en frumvarp nemanna segjast þeir fallast á það í
aðalatriðum en muni senda Alþingi hugmyndir sínar
bráðlega. Þeir vilja að fulltrúi sveina undirriti
námssamninga, í stað fulltrúa iðnráðs, þeir vilja fá ákvæði
um lágmarkslaun, að neminn eigi rétt á skaðabótum úr
hendi meistara ef hann segir samningnum upp að loknum
þriggja mánaða reynslutíma. Skal það vera trygging gegn
því að meistarar hafi menn í vinnu, í þeim eina tilgangi að
nota hið ódýra vinnuafl, nemandi fái sveinskaup það hálfa
Röskum þremur áratugum
síðar eru forystumenn
iðnnema enn á tali við
ráðamenn um iðnfrceðsluna.
Fulltrúar lðnnemasambands-
ins rœða við Gylfa Þ.
Gíslason menntamálaráð-
herra 1969.
34